Ο Κωνσταντίνος Ναυπλιώτης γεννήθηκε στη Μάρπησσα στο αρχοντικό του παππού του. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στη Μάρπησσα και ταυτόχρονα με τη στοιχειώδη παιδεία καλλιεργεί μια απέραντη αγάπη για την Πάρο και ότι ανήκει σε αυτή ιστορικό, κοινωνιολογικό, λαογραφικό, αρχαιολογικό.

Στην Αθήνα παρακολουθεί τη Μέση Εκπαίδευση με άριστη επίδοση και πρωτεύει στις τάξεις, παρουσιάζοντας οξεία διανόηση και ανεπτυγμένη πνευματικότητα. Στη συνέχεια σπουδάζει Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά τη θητεία του στο στρατό διορίζεται στους Σιδηροδρόμους Αθηνών – Πελοποννήσου. Η προσωπικότητα, η εργατικότητα, η ευσυνειδησία και η μόρφωση του , τον προωθούν σε μικρό σχετικό διάστημα σε διευθυντή, που η παρουσία του έχει μείνει στα ιστορικά της Υπηρεσίας.

Συλλέγει από τη Πάρο και τη Νάξο κυρίως, αλλά και από τα άλλα νησιά ό,τι γραπτό και προφορικό αναφέρεται σε αυτά και μαζί με τους Γιάγκο Ζάννο, καθηγητή και Γιάγκο Αργυρόπουλο, λογοτέχνη, αποτελούν την πρώτη αρχαιολογική ομάδα νέων, που επισκέπτονται, φωτογραφίζουν, εξετάζουν τους αρχαιολογικούς και ιστορικούς χώρους.  Το 1909 παντρεύεται την Ευαγγελία Πανταζοπούλου, από παλιά Αθηναϊκή αστική οικογένεια και αποκτούν δύο παιδιά την Κατερίνα, σύζυγο βουλευτή Δημήτρη Στρατή και τον Γιώργο.

Το 1912 εκδίδει το «Εκατονταπυλιανής της Πάρου τα Σωζόμενα», παρουσιάζει και δημοσιεύει το «Πάριον Χρονικόν», τυπώνει σε μεγάλη κλίμακα τον λεπτομερή χάρτη της Παροναξίας και Αντιπάρου. Δημιουργεί στην Αθήνα βιομηχανία παραγωγής χρηματοκιβωτίων και πλαστίγγων.

Το 1926 εκλέγεται βουλευτής Κυκλάδων με το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων και οι ομιλίες του εντυπωσιάζουν στη βουλή με την άνεση που είχε στο προφορικό λόγο.

Το 1930 εκδίδει ένα εκλεκτό περιοδικό τα «Κυκλαδικά» και στη συνέχεια «Τα Κυκλαδικά Νέα», εφημερίδα που εκδίδει μέχρι πέρατος της ζωής του. Το 1935 προτείνεται για Γερουσιαστής, το ίδιο όμως έτος η Γερουσία καταργείται. Είναι πάντα στο Δ.Σ. του Συνδέσμου Παρίων «Η Εκατονταπυλιανή», προβάλλοντας πάντα από όποια θέση και μέσα από τα έντυπα του, την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα της Πάρου.

Πέθανε στις αγαπημένες του Λεύκες ενώ κοιμόταν, στις 15 Μαΐου 1940.

πηγές: Παριανά τευχ. 39

Η οδός ξεκινάει από την οδό «Δημητρίου Αλιπράντη» έως την οδό «Χρήστου Κωνσταντοπούλου».

Χριστόδουλος Μαούνης

Μέλος της Επιτροπής Ονοματοδοσίας Παροικιάς