Σ’ αυτό το νησί θέλουμε να ενοικιάζουμε ή να πουλάμε ακίνητα σε τιμές κέντρου Παρισίων, αλλά συγχρόνως διαμαρτυρόμαστε γιατί δεν υπάρχει προσωπικό για τις επιχειρήσεις μας, αφού ο υπάλληλος δεν μπορεί να εργάζεται όλο τον μήνα μόνο και μόνο για να πληρώνει το ενοίκιό του.

Θέλουμε πεζοδρομήσεις, αλλά την ίδια στιγμή στην παραλιακή οδό της Παροικιάς τις ώρες απαγόρευσης της κυκλοφορίας, γίνεται διαγωνισμός ταχύτητας από τους ντελιβεράδες των καταστημάτων εστίασης. Θέλουμε να λέμε ότι ετοιμάζουμε εξαιρετικά φαγητά για τους επισκέπτες μας, αλλά τα καταστήματα εστίασης με -ελάχιστες εξαιρέσεις- δεν υπάρχουν σε κανέναν επίσημο χάρτη γευσιγνωσίας. Κι όταν λέω επίσημο χάρτη δεν εννοώ τις επί πληρωμή καταχωρήσεις, αλλά για διαγωνιστικές εκδηλώσεις γευσιγνωσίας. Θέλουμε τουρισμό, αλλά δε θέλουμε προβλήματα στο κυκλοφοριακό.

Γενικά σε αυτό το νησί έχουμε μάθει να θέλουμε, δίχως σχεδόν ποτέ να εξετάζουμε τι σημαίνει αυτό. Όπως φυσικά δεν εξετάζουμε και τις συνέπειες. Αφήνω στην άκρη ότι οι περισσότεροι έχουν μάθει και στο τσάμπα!

Από την άλλη έχουμε επιλεκτική μνήμη και φυσικά τα καθημερινά προβλήματα της τοπικής κοινωνίας τα έχουμε στην ατζέντα μόνο τους χειμερινούς μήνες. Λες και τα προβλήματα έχουν σεζόν! Κατανοώ απόλυτα την αγωνία κάθε επιχειρηματία που θέλει να βγάλει τις υποχρεώσεις του, αλλά δεν κατανοώ το να μην μπορεί να καταλάβει τα ζητήματα γύρω του. Τα προβλήματα όμως είναι μπροστά μας. Τον Σεπτέμβριο θα κατανοήσουν πολλοί ότι η αλόγιστη αύξηση τιμών στα προϊόντα είναι μία βραδυφλεγής βόμβα. Τον Σεπτέμβριο θα κατανοήσουν πολλοί το κόστος τιμών που θέλει ένας ταξιδιώτης για μία επίσκεψη στην Αθήνα.

Τον Σεπτέμβριο θα κατανοήσουν πολλοί τις ελλείψεις προσωπικού σε δημόσιες δομές του νησιού μας, όπως και την έλλειψη στέγης δημοσίων δομών. Τώρα όλοι έχουμε επαναπαυθεί μπροστά στο σήριαλ για το αν φθάσουμε τα νούμερα του 2019. Μαζί με όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι την υπόθεση της εγκατάστασης των ανεμογεννητριών θα την βρούμε μπροστά μας το φθινόπωρο. Όπως μπροστά μας θα βρούμε και τις ελλείψεις στον τομέα υγείας.

Η Πάρος είναι ένας χαρισματικός τόπος από πολλές πλευρές. Ήπιες γραμμές στους ορεινούς της όγκους, καλό κλίμα, πεντακάθαρη θάλασσα, πόσιμο νερό, καλή γη για καλλιέργεια. Όλα αυτά βοηθούν για να είναι ένα νησί θελκτικό για χιλιάδες ανθρώπους. Τι δεν έχει η Πάρος θα ρωτήσει κάποιος. Η Πάρος λοιπόν δεν έχει σαφή στόχο για το τι θέλει; Είναι λίγο απ’ όλα κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημά της.

Δ.Μ.Μ.