Το τελευταίο διάστημα ασχολούμαι με μια σπουδαία εκκλησιαστική προσωπικότητα της Ελλαδικής Εκκλησίας, που σχετίζεται άμεσα με το νησί μας, τον όσιο Φιλόθεο Ζερβάκο.

Την αφορμή μου έδωσε ιερέας της Νάξου με δημοσίευμά του, με το οποίο εξέφραζε το παράπονό του για την μη αγιοκατάταξή του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Ερευνώντας την ιστορία του, εντόπισα την ύπαρξη σπουδαίου επιστημονικού συγγράμματος με θέμα τη ζωή και το έργο του, από τον κύπριο αρχιμανδρίτη της Μητροπόλεως Λεμεσού π. Τύχωνα Ανδρέου καθώς και μεγάλο αριθμό εκδόσεων του ιδίου, με το πλήθος των επιστολών του, που φυλάσσονται σε τετράδια στη Μονή Λογγοβάρδας.

Από τις επιστολές αυτές, από τις οποίες αντλούνται πολλά ιστορικά στοιχεία για το νησί μας, στάθηκα σε μία (20 Μαΐου 1949), που απευθύνεται στον τότε Μητροπολίτη Παροναξίας Αμβρόσιο Αντωνόπουλο, ο οποίος υπήρξε σφοδρός πολέμιος του πατρός Φιλοθέου, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στην επιστολή αυτή, μεταξύ πολλών άλλων, αναφέρονται και οι μεγάλες προσπάθειες του γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου για την ίδρυση νοσοκομείου στην Πάρο.

Συγκεκριμένα πριν από την έναρξη του 2ου Παγκοσμίου πολέμου ευρισκόμενος στην Αίγυπτο, παρεκάλεσε ασθενούσα ευκατάστατη αιγυπτιώτισσα να συνδράμει οικονομικά τη μονή. Και εκείνη με διαθήκη της άφησε στη μονή 1.000 χρυσές λίρες. Ο Γέροντας δραχμοποίησε το ποσόν συγκεντρώνοντας 800.000 προπολεμικές δραχμές, ποσόν μεγάλο για την εποχή εκείνη, αλλά όχι αρκετό για την κατασκευή νοσοκομείου στην Πάρο και αναρρωτηρίου στη μονή. Από άλλες ενέργειές του εξασφάλισε από το τότε Υπουργείο Υγιεινής και Προνοίας άλλες 800.000 δραχμές και τη χορήγηση όλου του εξοπλισμού.

Όπως αναφέρει στην επιστολή του «εξεπονήθη το σχέδιον, δια το νοσοκομείον και το αναρρωτήριον, ενεκρίθη, διετάχθη μηχανικός του Υπουργείου να έλθη στην Πάρον και εν συνεννοήσει μετά του εν Πάρω ιατρού να ορίσουν κατάλληλον μέρος. Έλαβον την έγκρισιν του Υπουργείου το Σάββατον και ανεχώρησα. Συμφωνήσαμε με τον μηχανικόν να ήρχετο την Τρίτην, αλλά την Δευτέραν εκηρύχθη ο πόλεμος. Τα χρήματα ηχρηστεύθησαν και οι κόποι μου. Δόξα τη ευσπλαχνία του παναγάθου Θεού που μας διέσωσε και ημάς και την μονήν και δεν μας έκαψαν, όπως άλλας μονάς, οι Ιταλο-Γερμανοί».

Πέρασε σχεδόν ένας αιώνας από τότε που ο Γέροντας Φιλόθεος οραματίστηκε και εργάστηκε για την ίδρυση νοσοκομείου στην Πάρο. Και ίσως να είχε πραγματοποιηθεί το όραμά του, εάν δεν είχε μεσολαβήσει ο πόλεμος.

Η δράση του Γέροντα Φιλοθέου, παρά το εξαντλητικό πνευματικό έργο που επιτελούσε καθημερινά, έργο που είχε απήχηση και αναγνώριση, εντός και εκτός Ελλάδος, ακουμπούσε και τα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης του ντόπιου πληθυσμού, ιδιαίτερα τα δύσκολα χρόνια της ιταλο-γερμανικής κατοχής για τα οποία θα αναφερθούμε σε άλλο μας σημείωμα.

ΠΗΓΗ: ΩΡΑΙΑ ΠΑΡΟΣ