Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,

Ζώντας ὅλοι µας µέσα στό γενικότερο βαρύ κλίµα ἀπό τό τραγικό δυστύχηµα τῶν Τεµπῶν πού συνέβη τήν πρώτη ἡµέρα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς και στό ὁποῖο ἔχασαν τήν ζωή τους 57 ἀδελφοί µας, νεώτατοι στήν ἡλικία οἱ περισσότεροι, ἤδη φθάσαµε στήν πανευφρόσυνη ἡµέρα τοῦ Ἁγίου Πάσχα πού ἀποτελεῖ τήν κορυφαία ἔκφραση τῆς νίκης τοῦ Ἀναστηθέντος Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ ἐπί τοῦ θανάτου. Καί ἔρχεται στόν νοῦ µου ἡ µεγαλειώδης καί συγκλονιστική ἀπάντηση τοῦ εὐλαβοῦς Κυπρίου Ἱερέως π. Χριστοδούλου στήν ἐρώτηση δηµοσιογράφου τί θά ἔλεγε ἄν ἔβλεπε µπροστά του τόν 23χρονο γιό του Κυπριανό πού ἦταν ἀναµεσα στά θύµατα: «Μά τί ἄλλο; Καλή Ἀνάσταση παιδί µου!». Τί µεγαλεῖο ψυχῆς! Οὔτε ἴχνος γογγυσµοῦ ἤ πικρίας!

Ἀλλά καί πόση πίστη! Πίστη σέ ὅ,τι σπουδαιότερο µπορεῖ νά µᾶς προσφέρει ἡ Ἐκκλησία µας! Πίστη στόν Ἀναστηµένο Χριστό µας καί κατ΄ ἀκολουθίαν στήν κοινή µας Ἀνάσταση. «Προσδοκῶ Ἀνάστασιν νεκρῶν» εἶναι ἡ συνεχής ὁµολογία µας στό Σύµβολο τῆς πίστεως πού συχνά ἴσως τό ἐπαναλαµβάνουµε µέ τά χείλη µας ἀλλά συνήθως σπάνια µέ τόν νοῦ καί τήν καρδιά µας. Καί ὅµως! Ὅλη ἡ διδασκαλία τῆς Ἑκκλησίας µας σ΄ αυτή τήν µεγάλη ἀλήθεια στηρίζεται˙ στό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως «εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, µαταία ἡ πίστις ὑµῶν...» (Α΄ Κορ. 15, 17), διακηρύσσει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Ἀλλά καί ἡ Ἀναστάσιµη ὑµνολογία τῆς Ἐκκλησίας µέ πόσο ἀριστοτεχνικό τρόπο συµπλέκει καί συνθέτει, τό γεγονός τῆς ἐπί τοῦ θανάτου νίκης τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ διά τῆς Ἀναστάσεως, µέ κορυφαῖο τόν ὑπέροχο παιάνα τῆς πίστεώς µας «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τῆς ἐν τοῖς µνήµασι ζωήν χαρισάµενος».

Μέ ἀπαράµιλλη λιτότητα καί µέ τόσο λίγες λέξεις περιγράφεται τό πιό συγκλονιστικό γεγονός τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου πού χαρίζει στό πλάσµα Του τό µεγαλύτερο δῶρο: Τήν δική του ἀνάσταση! Γι΄ αὐτό καί σέ λίγο ὅλοι µας, µαζί µέ τόν Ἱερό ὑµνωδό θά ψάλουµε: «Ἀναστάσεως ἡµέρα λαµπρυνθῶµεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεός, ἡµᾶς διεβίβασεν...».

Προσφιλέστατοι ἀδελφοί µου,

Ὁ Χριστός, ἡ ὄντως Ζωή, ἔρχεται καί διαλύει µέ τό Ἀνέσπερον Φῶς Του τό σκοτάδι τοῦ θανάτου, ἀφοῦ οὐσιαστικά συνέπεια τῆς ἐν νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ζωοποίηση τῶν νεκρῶν. Ὁ Χριστός µας µέ τόν θάνατό Του καί τήν Ἀνάστασή Του δέν ἐξαφάνισε οὔτε τόν θάνατο, οὔτε τόν διάβολο. Κατήργησε ὅµως την ἀπόλυτη κυριαρχία τους πάνω στόν ἄνθρωπο.

Σαφέστατα µᾶς βεβαιώνει ὁ ἴδιος Ἀπόστολος ὅτι ὁ Κύριός µας ἔγινε ἄµθρωπος, ἔπαθε, ἀπέθανε καί ἀνέστη «ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτἔστι τὸν διάβολον» (Ἑβρ. 2, 14). Θάνατος καί διάβολος εἶναι δηλαδή ἄρρηκτα συνδεδεµένοι. Καταργεῖται ὅµως ἡ παντοδυναµία τοῦ διαβόλου στόν θάνατο καί κατ΄ ἐπέκτασιν καί στόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἀπαλλάσεται ἀπό τόν ὑπερβολικό φόβο τοῦ θανάτου καί συγχρόνως καλεῖται νά ἀντιµετωπίσει ἕνα ἀνίσχυρο πλέον διάβολο, µέ πολύ περιορισµένη δύναµη.

Ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει στόν Τριαδικό Θεό καί ζεῖ ὡς µέλος τῆς Ἑκκλησίας Του, ἀγωνιζόµενος µέ τά πνευµατικά µέσα πού Ἐκείνη προσφέρει, δέν φοβᾶται οὔτε τόν διάβολο γιατί εἶναι ἰσχυρότερός του, οὔτε καί τόν θάνατο, διότι δέν εἶναι τό τέλος ἀλλά «ἡ µετάστασις ἀπό τῶν λυπηροτέρων ἐπί τά χρηστότερα καί θυµηδέστερα καί ἀνάπαυσις καί χαρά», γι΄ αὐτό καί ὅλοι µας πανηγυρικά ψάλλουµε «Θανάτου ἑορτάζοµεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν...».

Εὔχοµαι ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς µου πρός ὅλους ἀνεξαιρέτως, µάλιστα δέ πρός τούς ἀδελφούς µας τούς ἀσθενεῖς (ἰδιαιτέρως ὅσους ὑποφέρουν ἀπό ἐπώδυνες ἤ ἀνίατες άσθένειες) καθώς καί τούς δοκιµαζοµένους ἀπό πένθος (ἰδιαιτέρως ὅσους ἔχασαν τούς ἀνθρώπους τους στά Τέµπη), τούς ἀποδήµους ἤ τούς ταξιδεύοντες στίς θάλασσες, τούς ἐγγύς καί µακράν καί τούς ἁπα νταχοῦ τῆς γῆς Ναξίους, Παρίους καί Ἀντιπαρίους, αὐτή ἡ γιορτή γιά τήν νέκρωση τοῦ θανάτου, γιά τήν κατάργηση τῆς παντοδυναµίας τοῦ διαβόλου, γιά τήν κυριαρχία τῆς Ὄντως Ζωῆς στόν κόσµο, νά µήν ἀποτελεῖ µόνο ἕνα ὡραῖο, παρήγορο καί ἐλπιδοφόρο στοιχεῖο αὐτῶν τῶν πασχαλίων ἡµερῶν, ἀλλά ἕνα βαθύ, ἐσωτερικό καί ἀδιάλειπτο βίωµα καί ἕνα τρόπο ζωῆς γιά ὅλους µας, ὥστε αὐτή ἡ ζωή νά ἔχει νόηµα, προοπτική καί ἀτελεύτητη διάρκεια στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Χριστός Ἀνέστη ἀδελφοί µου!

Ο Επίσκοπός σας,

+ Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ