Προ ημερών ένας βέλγος επισκέπτης του νησιού μας –που το επισκέπτεται κάθε καλοκαίρι εδώ και 30 χρόνια- άρχισε να μου κάνει κάποιες περίεργες ερωτήσεις, εκεί που καθόμαστε στην παραλία της Παροικιάς.

Ο βέλγος, που πλέον έχει αρχίσει και γνωρίζει τα της Πάρου καλύτερα κι από εμάς, και σκέπτεται τώρα που θα πάρει τη σύνταξή του να ζήσει μόνιμα στο νησί, με ρωτούσε για τη ζωή τον χειμώνα. Του έλεγα την άποψή μου και αιφνιδιάστηκε θετικά όταν του είπα ότι αν δεν υπήρχε ο χειμώνας αποκλείεται εγώ να έμενα μόνιμα στην Πάρο. Του εξηγούσα λοιπόν τα δεκάδες θετικά που έχει το νησί τον χειμώνα και κυρίως τις ανθρώπινες αξίες που υπάρχουν εκείνη την εποχή. Σε κάποια στιγμή και επειδή τον προβληματίζουν κάποια θέματα με ρώτησε για την τροφοδοσία που υπάρχει. Δεν ξέρω πώς και τι με έπιασε, άρχισα και εγώ να του λέω πώς από την αρχαιότητα υπήρχαν στα νησιά όλα τα απαραίτητα για να ζήσει κάποιος κι απλά οι νησιώτες τα μόνα που αγόραζαν –επειδή δεν τα είχαν ως παραγωγή αυτά- ήταν ο καφές, η ζάχαρη, το πετρέλαιο για τις λάμπες, άντε και το ρύζι. Του εξήγησα ακόμα ότι γινόταν εμπόριο μεταξύ των νησιών και τα μεν νησιά του βορείου Αιγαίου εφοδίαζαν τα υπόλοιπα με είδη βυρσοδεψίας και σαπωνοποιίας αφού εκεί είχαν βιοτεχνίες, ενώ άλλα νησιά όπως η Πάρος έστελναν σιτηρά και πατάτες.

Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο –για την Πάρο- ο βέλγος με ρώτησε πόση πατάτα βγάζει σήμερα η Πάρος και πόσα σιτηρά. Καλύτερα να με πάταγε στον κάλο, παρά η ερώτηση που μου έκανε… Τι να του απαντήσω; Απ’ ό,τι γνωρίζω συστηματική παραγωγή πατάτας στην Πάρο γίνεται σ’ ένα ή δύο σημεία. Εννοώ παραγωγή για σοβαρή επαγγελματική δράση. Σε ό,τι αφορά την παραγωγή σιτηρών, ομοίως, δεν πιστεύω ότι υπάρχει σημαντική παραγωγή για εμπόριο στο νησί μας.

Ο βέλγος, ήξερε όλη την κατάσταση και άργησα να τον καταλάβω, γιατί απλά ήθελε να με πειράξει. Αυτό το είχε σκοπό από τη στιγμή που τον είχα πειράξει πρώτος εγώ πέρσι και του έλεγα ποιον ακριβώς ρόλο είχε η Αμβέρσα για τους ναυτικούς…

Η μεγάλη αλήθεια είναι όμως ότι μέσα σε περίπου 50 χρόνια η Πάρος και άλλα διπλανά μας νησιά, όχι μόνο δεν είναι αυτάρκης σε βασικά είδη διατροφής, αλλά ουαί και αλίμονο αν πάει κάτι στραβά…

Δ.Μ.Μ.