Ο Νίκος Σαρρής συμμετείχε στην πρώτη αντιστασιακή οργάνωση ενάντια στη Χούντα. 

Τον Ιούλιο του ’67 βρέθηκε στον 4ο όροφο της οδού Μπουμπουλίνας, στο ίδιο κελί με τους: Γιώργο Γιαβάσογλου, αδερφό της Σύλβα Ακρίτα, Βύρωνα Σάμιο, φίλο και γιατρό του Μίκη Θεοδωράκη, Νίκο Μακρίδη, δημοσιογράφο, γνωστό αντιστασιακό και Γιώργο Λούλη, βουλευτή της Ένωσης Κέντρου.

Απέναντι από το κελί τους, βρίσκονταν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Ανδρέας Λεντάκης. Στην ταράτσα που βρισκόταν ακριβώς από πάνω άκουγαν καθαρά αυτό που ο Μ. Θεοδωράκης έγραψε στο τραγούδι του: χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα  τον Ανδρέα.

Διαγώνια βρισκόταν το κελί με τις γυναίκες: Σύλβα Ακρίτα, Ρηνιώ Παπανικόλα η παραγωγός του ραδιοφώνου, Άννα Παπανικόλα, η μητέρα της και φίλη του Ν. Σαρρή, Θάλεια Βεργοπούλου.

Για να εμψυχώσουν τις γυναίκες και να στείλουν μήνυμα αντίστασης ο Ν. Σαρρής  και οι συγκρατούμενοί του τραγούδησαν δυνατά το ριζίτικο τραγούδι πότε θα κάνει ξαστεριά, πότε θα φλεβαρίσει.

Για την πράξη τους αυτή μεταφέρθηκαν στο υπόγειο, στα ελάχιστα σε μέγεθος κελιά της απομόνωσης.

Ο Ν. Σαρρής δικάστηκε στην πρώτη μεγάλη δίκη των 31 μελών της αντιστασιακής οργάνωσης «Πατριωτικού Μετώπου» (ΠΑΜ) στις 15 -21 Νοεμβρίου.

Στην φωτογραφία στην πρώτη σειρά: Σύλβα Ακρίτα, Άννα Παπανικόλα, Ρηνιώ Παπανικόλα, στη δεύτερη σειρά ο Νίκος Σαρρής.

Μαριαλένα Παναγάκη