Η Πάρος, όπως κι άλλες περιοχές της Ελλάδος, ταλαιπωρήθηκαν από την ελονοσία από τις αρχές του 19ου αιώνα έως και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.

Είναι χαρακτηριστικό ακόμα –για να κατανοήσουμε το πρόβλημα- ότι σε διάφορες περιοχές της Νάουσας που ήταν βαλτώδεις και «εκτρεφόταν» ο ιός, ο χώρος του μοναστηριού του Αϊ Γιάννη λειτουργούσε ως «λαζαρέτο», δηλαδή, ως χώρος καραντίνας 40 ημερών που φιλοξενούσε πληρώματα και ταξιδιώτες που έφταναν στο νησί.

Από την άλλη, η Παροικιά, ταλαιπωρήθηκε από την ελονοσία κυρίως στα τέλη του 190υ αιώνα και των αρχών του 20ου αιώνα, κυρίως λόγω των ελών που υπήρχαν στα Λιβάδια. Για την αποξήρανση της ελώδους περιοχής της Παροικιάς, υπήρχαν μελέτες από τα μέσα του 19ου αιώνα, και, το 1858 έγινε η πρώτη αποξήρανση μικρού έλους…

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ