Ακόμα μία μαύρη «διάκριση» για τη χώρα μας καθώς βρίσκεται στην πέμπτη θέση της ΕΕ το 2023 όσον αφορά στην ικανότητα των πολιτών να έχουν ένα πλήρες γεύμα στο τραπέζι τους. Με βάση τα στοιχεία της Eurostat περίπου 4 στους 10 Έλληνες (38,2%) αδυνατούν να αντέξουν οικονομικά ένα κανονικό γεύμα που περιέχει κρέας, ψάρι ή ένα ισοδύναμο για χορτοφάγους, κάθε δεύτερη ημέρα.

Η χώρα μας όμως φιγουράρει ψηλά, και συγκεκριμένα στην τρίτη θέση της ΕΕ, όσον αφορά στη διαφορά μεταξύ του συνολικού πληθυσμού και του πληθυσμού που κινδυνεύει από φτώχεια που σχετίζεται με την παροχή ενός κατάλληλου γεύματος, που ήταν 27,3 ποσοστιαίες μονάδες, όταν η μέση διαφορά στην ΕΕ ήταν 12,8 π.μ.

Σε επίπεδο ΕΕ, το 9,5% του πληθυσμού της, δηλαδή ένας στους δέκα πολίτες της ΕΕ, δεν ήταν σε θέση να αντέξει οικονομικά ένα γεύμα που περιείχε κρέας, ψάρι ή ένα ισοδύναμο για χορτοφάγους, κάθε δεύτερη μέρα.

Πρόκειται για ένα ποσοστό υψηλότερο κατά 1,2 ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με την αντίστοιχη μέτρηση του 2022 που ήταν 8,3%.

Επιπλέον, εστιάζοντας στα άτομα που κινδυνεύουν από φτώχεια το 2023, το ποσοστό σε επίπεδο ΕΕ ήταν 22,3%, αυξημένο κατά 2,6 ποσοστιαίες μονάδες, σε σύγκριση με το 2022 (19,7%).

Σε εθνικό επίπεδο, το υψηλότερο ποσοστό ατόμων που κινδυνεύουν από φτώχεια και αδυνατούν να αντέξουν οικονομικά ένα κανονικό γεύμα καταγράφηκε στη Σλοβακία (45,7%), ακολουθούμενη από την Ουγγαρία (44,9%) και τη Βουλγαρία (40,2%). Από την άλλη πλευρά, το χαμηλότερο ποσοστό καταγράφηκε στην Ιρλανδία (4,2%), ακολουθούμενη από την Κύπρο (5,0%) και την Πορτογαλία (5,9%).

Στην ΕΕ, η διαφορά μεταξύ του συνολικού πληθυσμού και του πληθυσμού που κινδυνεύει από φτώχεια όσον αφορά την παροχή ενός κατάλληλου γεύματος ήταν 12,8 π.μ. Σε επίπεδο χώρας, στην Ουγγαρία καταγράφηκε η μεγαλύτερη διαφορά με 30,2 π.μ., ακολουθούμενη από τη Σλοβακία (27,9 π.μ. ) και την Ελλάδα (27,3 π.μ.). Αντίθετα, η Σουηδία, η Κύπρος, το Λουξεμβούργο, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία ανέφεραν τις μικρότερες διαφορές, όλες κάτω από 4,0 π.μ.

Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας είναι το μερίδιο των ατόμων με ισοδύναμο διαθέσιμο εισόδημα (μετά από τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, όπως π.χ. επιδόματα) κάτω από το όριο κινδύνου φτώχειας, το οποίο ορίζεται στο 60 % του εθνικού διάμεσου ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος μετά από κοινωνικές μεταβιβάσεις.

ΠΗΓΗ: Η ΑΥΓΗ