«ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ και ΨΥΧΗ

Άλλη μια επίθεση επί προσωπικού! Αισχρή! Κατακριτέα όπως κάθε συμπεριφορά που δείχνει απόλυτη έλλειψη σεβασμού προς ένα εκλεγμένο μέλος του Περιφερειακού συμβουλίου. Τέτοιες συμπεριφορές έχουν κουράσει κι εμένα και την παράταξη «Ανοιχτοί Ορίζοντες στο Νότιο Αιγαίο», αλλά και όλο το εκλεγμένο όργανο. 

Η τοποθέτηση μου ήταν καθαρά πολιτική. Κληθήκαμε να ψηφίσουμε τον «άμεσο συντονισμό του συνόλου των κυβερνητικών φορέων για τη συγκέντρωση των αναλυτικών στοιχείων του συνόλου της δημόσιας περιουσίας στο νησί της Ρόδου και αποτύπωσης αυτής..».

Δηλαδή οι κυβερνητικοί και δημόσιοι φορείς χρειάζονται προτροπή, εντολή ή απόφαση από το Περιφερειακό Συμβούλιο του Νοτίου Αιγαίου για να κάνουν το αυτονόητο, δηλαδή για να εκτελούν τα καθήκοντά που αντιστοιχούν στις αρμοδιότητες τους; Μήπως απλά κάποιοι ήθελαν να ζήσουμε ένα déjà vu όπως στο 3ο Περιφερειακό Συμβούλιο, όπου μας ζητήθηκε να λάβουμε απόφαση για κάτι που δεν αφορά ένα Περιφερειακό Συμβούλιο, «στηρίζοντας» το νομοσχέδιο του Υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας για την εκτός σχεδίου δόμηση; Η τωρινή εντολή εικάζουμε ότι συνδέεται με  την αναγνώριση - για ακόμα μια φορά- της υποστελέχωσης των υπηρεσιών.

Αναρωτιέται όμως κανείς πώς μια τέτοια απόφαση ενός Περιφερειακού Συμβουλίου θα οδηγούσε στη λύση του παραπάνω προβλήματος. Άρα, μας ζητήθηκε να ψηφίσουμε ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΑ, για να πιέσουμε την κυβέρνηση να κάνει προσλήψεις στις υπηρεσίες που θα συλλέξουν, συγκεντρώσουν και αποτυπώσουν τα αναλυτικά στοιχεία του συνόλου της δημόσιας περιουσίας στο νησί της Ρόδου; Ή υπάρχει κάποιος άλλος στόχος;… Ελλείψει επιχειρημάτων και αντί απάντησης σε όλα αυτά, ο κ. Περιφερειάρχης πρότεινε ο εγκέφαλος μου να γίνει αντικείμενο μελέτης ιατρικής πανεπιστημιακής σχολής. Έβγαλε δε και διάγνωση ότι πάσχω από «σύγχυση»! Τι απογοήτευση ένας περιφερειάρχης να εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο!

Μήπως ο ίδιος πάσχει από κάτι τέτοιο; Γιατί ήδη έχουμε ακούσει πολλές περιγραφές για το πώς σηκώνοντας απλά το τηλέφωνο προς στελέχη της κυβέρνησης ή χτυπώντας το χέρι… ή εκβιάζοντας… όλα υλοποιούνται. Πώς γίνεται τώρα να πρέπει να «παρακαλάμε» Κυβέρνηση και Δημόσιο για τη διεκπεραίωση των αυτονόητων υποχρεώσεων τους, σα ζητιάνοι της δημόσιας διοίκησης; 

Κύριε Χατζημάρκο, πέρα από εγκέφαλο που καταλαβαίνει τι συμβαίνει στο προσκήνιο, καθώς και στο παρασκήνιο, έχουμε όντως και πάθος, τόλμη και ΘΑΡΡΟΣ να εκφράζουμε όσα δεν αντέχετε να ακούτε: την ΑΛΗΘΕΙΑ. Η σύγχυση που προκαλεί η αλαζονεία της εξουσίας είναι ο κακός δικός σας σύμβουλος!».