Χθες, το βράδυ, συνεδρίασε το δημοτικό συμβούλιο Πάρου, σε μονοθεματική συνεδρίαση και συζήτησε για τη χορήγηση άδειας ίδρυσης καταστήματος στην επαρχιακή οδό Παροικιάς – Πούντας.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ συζήτηση που έπρεπε να γίνει, μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε συζήτηση αίθουσας δικαστηρίου, καθώς οι δύο αντικρουόμενες πλευρές -της επιχείρησης που ζητούσε την άδεια και του εμπορικού συλλόγου που αντιδρούσε στην άδεια- με τους δικηγόρους τους, υποστήριζαν τις θέσεις τους. Οι δύο δικηγόροι διασταύρωναν τα ξίφη τους υποστηρίζοντας το δίκαιο των απόψεών τους με νομικούς όρους ενώ ακόμα άρχισαν να κατατίθενται απόψεις και για τα πολεοδομικά σχέδια της επιχείρησης κλπ.

Έτσι, η συζήτηση στην αίθουσα μετατράπηκε σε συζήτηση η οποία δεν είχε καμία σχέση με την ουσία, πού ήταν η πολιτική βούληση των δημοτικών συμβούλων για την αναγκαιότητα ύπαρξης του εν λόγω καταστήματος κι αν αυτό συνεισφέρει στην οικονομία του νησιού, και είναι αναγκαίο ή όχι για τους συμπολίτες μας. Όλα τα υπόλοιπα δεν ενδιαφέρουν κανέναν, πλην φυσικά τους εκπροσώπους του Νόμου για το αν έχουν τηρηθεί ή όχι τα προβλεπόμενα για την ίδρυση του καταστήματος.

Σε κάποια στιγμή της συνεδρίασης ο δημοτικός σύμβουλος της αντιπολίτευσης, Πάνος Κεμπάμπης, έλαβε το λόγο. Ρώτησε το σώμα αν εκεί έχουν ταχθεί (οι σύμβουλοι), για να υπερασπίζουν τους παριανούς πολίτες και συμπλήρωσε (ορθά κατά την άποψή μας) ότι η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων του νησιού μας επιθυμούν νέα καταστήματα πώλησης τροφίμων, αφού λόγω της ύπαρξης τους ειδικά οι ασθενέστεροι οικονομικά πολίτες μπορούν κα ψωνίζουν φθηνότερα. Ακόμα, για τους συνταξιούχους συμπλήρωσε ότι λόγω της ύπαρξης αυτών των καταστημάτων «κερδίζουν πέντε ημέρες από τα χρήματα της σύνταξής τους».

Ο Κεμπάμπης, για μία ακόμα φορά μίλησε τη γλώσσα της λογικής και είπε την ουσία της συζήτησης για τη λειτουργία ή μη του καταστήματος. Αλήθεια, έχει αναρωτηθεί κανείς ποια λειτουργία των καταστημάτων της Πάρου θα υπήρχε αν επί εποχής Γρηγορίας Πρωτολάτη ως έπαρχου, επικρατούσε η τότε λογική «να προστατεύσουμε τις μικρές ντόπιες επιχειρήσεις». Αλήθεια ακόμα, μήπως θυμούνται ορισμένοι τις λογικές που επικρατούσαν στις τιμές όταν καθημερινά προϊόντα διατροφής είχαν τιμή βάρος χρυσού…

Σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του νησιού ψωνίζει από σούπερ μάρκετ διότι πολύ απλά οι τιμές τους δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτό που επικρατούσε στα μπακάλικα του νησιού προ εικοσαετίας, όταν ακόμα και οι προσφορές των εταιριών για προϊόντα τους δεν περνούσαν προς όφελος του καταναλωτή, αλλά προς όφελος των τοπικών μπακάλικων.

Χθες, προσωπικά, αγοράσαμε μία εξάδα νερού από μικροκατάστημα της Παροικιάς, η οποία μάλιστα είχε και ετικέτα από την εταιρεία παραγωγής της «το ένα μπουκάλι δώρο». Τη συγκεκριμένη μάρκα νερού -χωρίς προσφορά- την αγοράζουμε από σούπερ μάρκετ στα 1,67 ευρώ. Πόσο την αγοράσαμε από το μικροκατάστημα; 3,50 ευρώ! Αυτή είναι η πραγματικότητα. Έτσι, την «πατήσαμε» και προ ημερών όταν αγοράσαμε μία κονσέρβα ψαριού (την οποία αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ προς 3,80 ευρώ) και τελικά από το μικρομάγαζο την αγοράσαμε προς 5,90  ευρώ!

Αν λοιπόν ο Κεμπάμπης είναι ο τρελός του χωριού, λόγω του τρόπου που εκφράζεται στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου και έχει κακό τρόπο στις εκφράσεις του, τότε εμείς αναρωτιόμαστε για το ποιοι είναι οι σοβαροί…