Ο π. Ευδαίμων, ο παπα-Ιάκωβος όπως τον αποκαλούσαν, ήταν ένας ιερωμένος με σπάνια χαρίσματα και υποδειγματικό ήθος, ένας εμπνευσμένος κληρικός που αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στην Εκκλησία. Εργάστηκε με σθένος και αγκάλιασε το ποίμνιο του δίνοντας του πραγματικές αρετές.

Η ενορία της Ζωοδόχου Πηγής στην Παροικιά ευτύχησε να ποιμαίνετε τη δεκαετία του ’40 απ’ αυτόν τον μεγάλο ποιμένα. Η αποστολική του απλότητα, η ταπεινοφροσύνη του, η εργατικότητά του, το αθώο πηγαίο χιούμορ του, η ανιδιοτέλεια του, παρ’ όλο που είχε να θρέψει τα δύσκολα εκείνα χρόνια όχι μόνο τη πολυμελή του οικογένεια, αλλά και την πατρική του οικογένεια που του εμπιστεύτηκε φεύγοντας πρόωρα για το μεγάλο ταξίδι ο ιερέας πατέρας του, ήταν λίγα από τα πολύτιμα στολίδια που κοσμούσαν αυτόν τον χαρισματικό ιερέα. Παρά τη φιλομάθεια του δεν ευτύχησε να αποκτήσει τίτλους σπουδών, σε μια εποχή που πρώτιστη μέριμνα όλων ήταν η επιβίωση. Κατόρθωσε όμως να είναι ο ηγέτης της μικρής κοινωνίας του, να χαίρεται με τις χαρές και να πονάει με τις λύπες των ενοριτών του.

Κυρίαρχο όμως έργο του ήταν η ανακαινίσει εκ βάθρων, να ξανακτίσει στην ουσία τον ναό της Ζωοδόχου Πηγής. Ο ναός τότε ήταν ένα κτίσμα με περιορισμένο χώρο, χωρίς κανένα απολύτως ρυθμό, που το εξωτερικό του οτιδήποτε άλλο θύμιζε εκτός από ναό. Σε μια εποχή που δύσκολα εξασφάλιζαν οι άνθρωποι τον επιούσιο, πήρε την ηρωική απόφαση να κατεδαφίσει το περίεργο κτίσμα και στη θέση του να ανεγείρει ένα νέο ευρύχωρο ναό, με εκκλησιαστικό ρυθμό, που θα αγκαλιάζει όλους τους ενορίτες του.

Συνέστησε σύλλογο για την ανακαίνιση του ναού, εισπράττοντας κάθε μήνα δύο δραχμές, για να πραγματοποιήσει αυτή την παράτολμη απόφαση, μέχρι που τον αξίωσε ο Θεός να δει το νέο ναό ολοκληρωμένο. Έφυγε για την αιώνια ζωή στις 8 Απριλίου 1996.

Πηγές: «Παναγιώτης Ι. Πατέλλης»

Η οδός ξεκινάει από την οδό «Θεόδωρου Μπιζά», έως την οδό «ιατρού Λεωνίδα Βενιέρη».

Χριστόδουλος Μαούνης

Μέλος της επιτροπής ονοματοδοσίας Παροικιάς