Στα τέλη του 19ου αιώνα ο έμπορος και πλοιοκτήτης Ιωάννης Δ. Αυλήτης, στέλνει στην Αθήνα το μονογενή γιό του Πέτρο να σπουδάσει φαρμακοποιός στο Καποδιστριακό πανεπιστήμιο. Ο Πέτρος Αυλήτης παίρνει το δίπλωμα του με βαθμό «Λίαν Καλώς» σε τρία χρόνια και σε ηλικία είκοσι ενός ετών.

Ο νέος φαρμακοποιός ανοίγει το 1900 το πρώτο φαρμακείο με την επωνυμία «ο Δαμβέργης» προς τιμή του πρυτάνεως του. Οι παριανοί βλέπουν με ικανοποίηση την επιστημονική πρόοδο στο νησί και με αισθήματα εμπιστοσύνης για την υγεία τους που εκείνη την εποχή μαστιζόταν από τη φυματίωση, τον τύφο, την ελονοσία κλπ. περιβάλλουν με εκτίμηση το νέο φαρμακοποιό, ο οποίος ασκεί την φαρμακευτική επιστήμη με υπευθυνότητα και με εντιμότητα.

Τα περισσότερα φάρμακα παρασκευάζονταν από τον ίδιο στον χώρο του φαρμακείου, το οποίο είχε ευρωπαϊκή εμφάνιση, με βιτρίνες γεμάτες μπλε μπουκάλια με γαλλικές επιγραφές των παρασκευασμένων φαρμάκων. Εκεί παρέχει τις πρώτες βοήθειες και περιθάλπει τους διάφορους τραυματισμούς και τα ποικίλα ατυχήματα. Επί τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια ο Πέτρος Αυλήτης προσέφερε τις επιστημονικές του υπηρεσίες και σε όλο το εικοσιτετράωρο, στο λαό του νησιού, με παραδειγματική προθυμία.

Το 1895 μνηστεύεται την Άννα Αργυροπούλου και σαν προίκα, λαμβάνει το κτίριο της Αγοράς, όπου στεγάζει το φαρμακείο. Απέκτησαν πέντε παιδιά, τη Ζαμπέτη, τον Ανδρέα, τον Γιάννη, την Πηνελόπη και τη Δήμητρα. Το 1935 ο Πέτρος Αυλήτης παραδίδει τη λειτουργία του φαρμακείου στον γιό του Ανδρέα, που θα είναι ο δεύτερος φαρμακοποιός της Πάρου για άλλα τριάντα πέντε χρόνια. Έτσι η οικογένεια Αυλήτη επί μια 70ετία θα προσφέρει τις φαρμακευτικές υπηρεσίες της στους παριανούς με ευσυνειδησία, εργατικότητα και υψηλό αίσθημα επιστημονικού ήθους.

Το 1942 σε ηλικία 64 ετών, ο Πέτρος Αυλήτης έπαυσε να ζει, θλιμμένος για τον πρόωρο θάνατο της αγαπημένης του συζύγου.

πηγές: Παριανά τευχ. 57

Η οδός του ξεκινάει από την οδό «Ακτή Γιάννη Πάριου», έως το αδιέξοδο, πίσω από το παλιό φαρμακείο Αυλήτη.

Χριστόδουλος Μαούνης

Μέλος της επιτροπής ονοματοδοσίας Παροικιάς