Ο πόλεμος βρήκε τη δεκαπεντάχρονη Μαρία Ναυπλιώτη στην Αθήνα. Από την αρχή ανταποκρίθηκε στις ανάγκες που προέκυψαν και συγκεκριμένα στην έκκληση του Ερυθρού Σταυρού για αίμα και βοήθεια στον Ευαγγελισμό όταν ήρθαν οι πρώτοι τραυματίες από το μέτωπο.

Οι εμπειρίες αυτές θα ξυπνήσουν μέσα της την αγανάκτηση και τη θέληση να αντιδράσει στον κατακτητή. Οι ανάπηροι από τον πόλεμο στρατιώτες, μία αυτοκτονία στον Ευαγγελισμό που έγινε μπροστά στα μάτια της, βλέποντας τον νέο ανάπηρο στρατιώτη να πέφτει από τον τέταρτο όροφο του Ευαγγελισμού, είναι περιστατικά που θα κλιμακώσουν την οργή της.

Ο δρόμος της προς την αντίσταση ανοίγει ουσιαστικά όταν η τύχη θα φέρει μπροστά της τους συμπατριώτες της παριανούς Νίκο και Μανώλη Γλέζο, Γιώργο Ναυπλιώτη (μετέπειτα άντρα της), Στέλιο Καραχάλιο, Παύλο Λίγκα, Παντελή Κάπαρη, που της μίλησαν για την οργανωμένη αντίσταση που ετοιμάζουν. Όλη η δραστηριότητα γινόταν στο υπόγειο, που βρισκόταν στο αρχοντικό σπίτι της οικογένειας Κουμάτσου, στη συμβολή των οδών Κολοκυνθούς και Πειραιώς. Από τα τρία αδέρφια αυτής της ηρωικής οικογένειας, η Μαρία σκοτώθηκε από τα πυρά των Γερμανών και τα άλλα δύο, ο Νίκος κι η Ματούλα, έφυγαν αιχμάλωτοι στη Γερμανία, που τελικά κατάφεραν να επιστρέψουν στην Ελλάδα σώοι.

Σ’ αυτό το υπόγειο έγραφαν και τύπωναν τις προκηρύξεις. Άκουγαν τα νέα του αγώνα που μετέδιδε ο Κάρτερ από το BBC και αποφάσιζαν για τις επόμενες κινήσεις τους. Τον Κάρτερ, η φωνή του οποίου τους οδηγούσε εκείνα τα μαύρα χρόνια, η Ναυπλιώτη είχε την τύχη να τον γνωρίσει το 1993 όταν επισκέφτηκε την Πάρο. Το αληθινό του όνομα ήταν Βρασίδας Κορνάρος ή Καπερνάρος. Το υπόγειο δεν το ανακάλυψαν ποτέ οι Γερμανοί παρόλο που έκαναν εφόδους κάθε τόσο.

Τις νύχτες γράφανε συνθήματα με πράσινη και κόκκινη μπογιά, μοιράζανε προκηρύξεις και καλούσαν τον κόσμο στον αγώνα. Το 1941 στην οδό Ζήνωνος έγραφε συνθήματα με το Νίκο Γλέζο και τους απαραίτητους τσιλιαδόρους. Ξαφνικά ανοίγει μια πόρτα στο σκοτάδι και εμφανίζεται ένας Ιταλός (κάποια τον είχε στο σπίτι της), χωρίς να χάσει την ψυχραιμία της η Ναυπλιώτη του πέταξε την μπογιά στο πρόσωπο και ώσπου να συνέλθει είχαν εξαφανιστεί.

Η οδός στην οποία βρίσκεται και το σπίτι όπου διέμενε, ξεκινάει από την πλατεία «Μαντώ Μαυρογένους» έως την οδό «Λοχαγού Αντωνίου Κορτιάνου».

Χριστόδουλος Μαούνης

Μέλος της επιτροπής ονοματοδοσίας Παροικιάς