Είναι γνωστή σε όλους μας η φράση «όποιος δεν κάνει τίποτα, δεν κάνει και λάθη». Αρκετές φορές ακολουθείται από τους κατέχοντες την εξουσία.

Έρχεται όμως νομοτελειακά εκείνη η στιγμή που το πρόβλημα διογκώνεται τόσο πολύ από την αδράνεια σου, ώστε οι συνθήκες σε αναγκάζουν να «δράσεις». Και τότε σαν φυσικό επακόλουθο του πανικού, κάποιες φορές αντί να λύσεις το πρόβλημα, το «κλείνεις». Και η αλληλουχία των αρνητικών γεγονότων συνεχίζεται μέχρι να δοθεί ικανοποιητική λύση.

Πολύ περισσότερο δε, αν πρόκειται για κάτι που βρίσκεται στο κεντρικότερο σημείο της Παροικιάς και ακόμη περισσότερο όταν εξυπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων.

Είναι συνεχής και αυξανόμενη η δυσφορία των συμπολιτών μας και οι διαμαρτυρίες τους πια εντονότατες, για το κλείσιμο των δημοτικών τουαλετών απέναντι από το κέντρο υγείας με το αιτιολογικό της επικείμενης ανακαίνισης τους.

Όλοι περίμεναν ότι το λουκέτο δε θα διαρκέσει πολύ, αλλά με απογοήτευση διαπιστώνουν ότι αυτή η δημοτική αρχή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει απλά ζητήματα επισκευής, συντήρησης και λειτουργίας μικρών δημοσίων κτηρίων. Και φυσικά ότι αδιαφόρησε επιδεικτικά στο παρελθόν. Ιδιαίτερα σε εκείνα που αφορούν την πρωτεύουσα του νησιού.

Η απαράδεκτη κατάσταση που επικρατούσε όταν ήταν ανοιχτές, δε δικαιολογεί το κλείσιμό τους για περισσότερο από ένα μήνα και μάλιστα όταν διαφημίζουμε ότι είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε τους επισκέπτες. Έτσι οδηγείσαι σε πρόχειρες λύσεις που γεννούν ερωτηματικά αν αντιμετωπίζουν έστω και προσωρινά το πρόβλημα ή το επιτείνουν.

Στο «δια ταύτα». Τα «λουκέτα» δεν επιλύουν προβλήματα, τα μεταφέρουν και τα διογκώνουν. Επιτακτική ανάγκη είναι να επισκευαστούν άμεσα και να λειτουργήσουν με τον πρέποντα τρόπο. Κάθε μέρα που περνά μας εκθέτει, εντός και εκτός. Η δόμηση κάθε προβλήματος ξεκινά από τον ακριβή προσδιορισμό των αιτίων που το δημιουργούν, αλλά και του αντίκτυπου που έχει αυτό στην κοινωνία. Αυτά καθορίζουν την ταχύτητα που πρέπει να επιδεικνύεται στην επίλυση του.

Οριακό σημείο είναι αν κάτι λειτουργεί μεν, αλλά υπόκειται σε σοβαρή κριτική και σε τελική ανάλυση κρίνεται ως «μη ικανοποιητικό». Σε απλά ελληνικά οι τουαλέτες έπρεπε να κλείσουν την στιγμή ακριβώς που θα ξεκινούσε η ανακαίνισή τους. Μέχρι τότε βέβαια, να καταβαλλόταν η μεγαλύτερη δυνατή προσπάθεια για την καλύτερη λειτουργία τους.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ