Τα πανεπιστήμια επί ένα χρόνο παραμένουν κλειστά. Υπολειτουργούν σε καθεστώς εξ αποστάσεως διδασκαλίας, δηλαδή, με ένα αναγκαστικό ψηφιακό υποκατάστατο της πραγματικής διά ζώσης διδασκαλίας, το οποίο έχει επιβληθεί από την κυβέρνηση με την επίκληση της πανδημίας. Η επίκληση αυτή είναι άκρως προσχηματική.

Εάν η κυβέρνηση ιεραρχούσε ως μείζονος στρατηγικής προτεραιότητας για την κοινωνία την ερευνητική και παιδαγωγική λειτουργία των ΑΕΙ, θα είχε λάβει τα δέοντα μέτρα κατά το διάστημα που μεσολάβησε από την εκδήλωση της πανδημίας μέχρι σήμερα. Θα είχε αυξήσει τις δαπάνες για την παιδεία και δη για τα ΑΕΙ, θα είχε προσλάβει επιπλέον όχι μόνο διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό, αλλά και εργαστηριακό προσωπικό και προσωπικό καθαρισμού-απολυμάνσεων, θα είχε διασφαλίσει κτιριακές εγκαταστάσεις (από τις τόσες κενές που έχουν αποδοθεί προς ιδιωτικοποιήσεις στο υπερταμείο για το εξωτερικό δημόσιο χρέος) για την δέουσα αραίωση και την κατανομή σε περισσότερες ομάδες, θα είχε προβεί στην προμήθεια και εγκατάσταση συστημάτων-φίλτρων απολύμανσης αέρα, θα είχε φροντίσει για την διασφάλιση επαρκών μέσων ατομικής προστασίας κ.λπ. Εν ολίγοις, θα είχε δημιουργήσει όρους για την ασφαλή, πλήρη και διά ζώσης επαναλειτουργία των ΑΕΙ και σε συνθήκες πανδημίας.

Η κυβέρνηση, εθελοτυφλεί σε όλα αυτά τα προβλήματα που έρχονται να προστεθούν στην μονίμως φθίνουσα εδώ και μια δεκαετία υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των ΑΕΙ. Κατά έναν εντελώς παράλογο και αναντίστοιχο της συγκυρίας τρόπο, εκλαμβάνοντας τον διατεταγμένο εγκλεισμό των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας ως ευκαιρία, προβαίνει σε μια πρωτοφανή θεσμική εκτροπή στα ΑΕΙ, προβάλλοντας ως μείζονα στρατηγική λύση-πανάκεια όλων των προβλημάτων την αστυνομοκρατία!

Η κυβέρνηση, στην εποχή της πανδημίας, αρνείται πεισματικά να λάβει μέτρα για τη θωράκιση της υγείας και της εκπαιδευτικής λειτουργίας, για την ενίσχυση της δημόσιας παιδείας, αλλά προτάσσει μετ’ επιτάσεως τη σύσταση «Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος» (ΟΠΠΙ), σε πρώτη φάση 1000 οργανικές θέσεις για τους αστυνομικούς μέσα στα Πανεπιστήμια! Μέτρο, που ούτε η χούντα των συνταγματαρχών δεν είχε αποτολμήσει!

Έχει προηγηθεί μια αριστοτεχνικά καλοστημένη στον πρωτογονισμό της εκστρατεία κατασυκοφάντησης των ΑΕΙ, τα οποία παρουσιάζονται ως «εστίες και πηγές βίας και παραβατικότητας» σε μια κοινωνία παράδεισο μιας ευνομούμενης πολιτείας! Υπέρ αυτού του πρωτόγονου ψεύδους επιστρατεύτηκε και η κραυγαλέα προβοκάτσια κατά του πρύτανη στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών από 2020.10.29.

Η φασιστικής κοπής κατάργηση κάθε ίχνους αυτοδιοίκητης και ελεύθερης λειτουργίας των ΑΕΙ μέσω της επιβολής βάναυσης αστυνομοκρατίας, συνιστά μείζονος κλίμακας πραξικόπημα, έγκλημα κατά της επιστήμης, κατά της παιδείας, κατά της νεολαίας, κατά της κοινωνίας και του πολιτισμού, μπροστά στο οποίο ωχριά ακόμα και αυτή η κατάπνιξη στο αίμα της ηρωικής εξέγερσης της 17ης Νοεμβρίου του 1973 στο Πολυτεχνείο.

Καθήκον της πανεπιστημιακής κοινότητας και της κοινωνίας είναι ο ανένδοτος αγώνας για το άσυλο, για την αποτροπή της φασιστικής αστυνομοκρατίας, για τη δημοκρατική λειτουργία της Επιστήμης και του Πανεπιστημίου στην υπηρεσία της κοινωνίας. Η αδράνεια και η σιωπή σημαίνουν συνενοχή στο έγκλημα!

Δημήτρης Πατέλης

Αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης