Η κατάθεση του κειμένου έγινε στη χθεσινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ που είχε ως κύριο αντικείμενο τον οδικό χάρτη τον οποίο θα ακολουθήσει το κόμμα έως την πανελλαδική συνδιάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί την άνοιξη και θα συμπέσει με την παρουσίαση του νέου προγράμματος.

Το «Μανιφέστο της Ομπρέλας», όπως ονοματίστηκε αυτή η νέα κίνηση εντός του ΣΥΡΙΖΑ έχει ως επικεφαλής εμπνευστή τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.

Το μανιφέστο της Ομπρέλας (ένα κείμενο 22 σελίδων και σχεδόν 9.000 λέξεων) στα βασικά σημεία αναφέρει:

Η δημοκρατική λειτουργία δεν είναι κάποιο φετίχ, αλλά ταυτοτικό στοιχείο ενός κόμματος της Αριστεράς. Οφείλουμε να αναδεικνύουμε διαρκώς την υπεροχή των συλλογικών δημοκρατικών κομματικών λειτουργιών και της δημιουργικής κουλτούρας διαλόγου, αντί του “κυνηγιού μαγισσών”, της δαιμονοποίησης της όποιας άλλης άποψης και της εκφώνησης προσωπικών ηγετικών θέσεων και παρεμβάσεων.
Κρίσιμο θέμα που δεν έχει απαντηθεί επαρκώς είναι το “πολιτικό ύφος” της αντιπολίτευσης που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ: πρέπει να είναι κανόνας η αυστηρή προσήλωση, σε αντιπαράθεση και με το παλαιό πολιτικό σύστημα, στα ζητήματα ύφους και ήθους τόσο της αντιπολίτευσης όσο και της μελλοντικής διακυβέρνησης. Μια ανομολόγητη, επιφανειακή και πολωτική ρητορική που υπακούει στην επικοινωνία ως προτεραιότητα, ιδιαίτερα σε θέματα που δεν είναι κρίσιμα για την κοινωνία και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας, δεν διαμορφώνει εναλλακτικό σχέδιο για διακυβέρνηση.
Αντίθετα, η τεκμηριωμένη, μαχητική προγραμματική αντιπολίτευση δημιουργεί ρωγμές και αποδομεί το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και καταρρίπτει πειστικά τη θεωρία “των δύο άκρων” με τα οποία πορεύεται η κυβέρνηση της ΝΔ, καθώς διεισδύει και βρίσκει αποδοχή σε ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά ακροατήρια.
Πρέπει να παρθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να αρθεί το τοξικό κλίμα, που σε έναν βαθμό διχάζει τις προσυνεδριακές συζητήσεις με πλαστά διλήμματα, όπως π.χ. “ποιοι θέλουν και ποιοι δεν θέλουν τη διεύρυνση”, “ποιοι υπονομεύουν τον πρόεδρο”, “αν γίνεται αμήχανη και ασθενική αντιπολίτευση προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη”, “το κόμμα του 3% σε αντιπαράθεση με εκείνο του 33%”. Να οικοδομηθεί κλίμα εμπιστοσύνης και συνευθύνης. Προϋπόθεση είναι η συλλογική λειτουργία του κόμματος, η καταπολέμηση των προσωπικών στρατηγικών και των ιδιοτελών συμπεριφορών, η αναζωογόνηση των ΟΜ και η απόδοση ουσιαστικού ρόλου στα μέλη του κόμματος.
Προτεραιότητα το πρόγραμμα, προϋπόθεση η συμμετοχή των μελών στη συνδιαμόρφωση. Αναγκαία συνθήκη η σαφήνεια στις κοινωνικές κατηγορίες που απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, στο βαθμό που φιλοδοξούμε αυτό το πρόγραμμα να είναι ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο.
Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να έχει κανείς τη λογική του “ώριμου φρούτου” για μια αυτόματη εναλλαγή στη διακυβέρνηση, έτσι όπως αυτή εντυπώθηκε στην πρόσφατη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία πρέπει να διαμορφώνει όρους συνεργασίας με τους όμορους πολιτικούς χώρους και ταυτόχρονα κινηματικούς δεσμούς, ιδιαίτερα με τους χώρους της νεολαίας, στη βάση των αναγκών και των εμπειριών τους. Να σφυρηλατεί μια νέα σχέση με την πολιτική στα κοινωνικά στρώματα και τις κατηγορίες των πολιτών που απείχαν ή εξωθούνται σε αποχή από τις πολιτικές και εκλογικές διαδικασίες».