Έχει ήδη δημιουργηθεί στη μικρή μας κοινωνία η εντύπωση, η οποία παγιώνεται με τα χρόνια, ότι ο δήμος δεν μπορεί να πετύχει στα σπουδαία και σημαντικά, ούτε καν στη διαχείριση της καθημερινότητας.

Έτσι, κανείς πια δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις από τη δημοτική αρχή, ικανοποιείται με τα ελάχιστα, ίσως και με λιγότερα από τα βασικά. Σίγουρα θα λέγαμε με λιγότερα από τα βασικά, αν δούμε τα τεχνικά προγράμματα κάθε έτους και την υλοποίηση τους που κυμαίνεται σε ποσοστά μικρότερα του 20%.

Έτσι, φτάσαμε στο σημείο ο πολίτης, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν οι ικανότητες για πολλά πράγματα, να μετριάζει τις απαιτήσεις του και όταν τελικά γίνεται κάτι μικρό και ασήμαντο, αυτό να τον ικανοποιεί έστω και προσωρινά. Όπως επίσης και όταν προαναγγέλλονται ή παρουσιάζονται μελέτες, με τεράστια χρονική καθυστέρηση, να δημιουργείται ένα κλίμα πρόσκαιρης ευφορίας.

Στους νοήμονες είναι διάχυτη η απογοήτευση που τους σπρώχνει συνήθως στην αδιαφορία και την αποχή. Σε άλλους κυριαρχεί ο θυμός, που χωρίς σκέψη, πίπτει επί «δικαίων και αδίκων». Και η μπάλα μας παίρνει όλους, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, παρότι οι πρώτοι έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι και οι δεύτεροι πραγματικά αγωνιζόμαστε να αναδείξουμε τα προβλήματα και προτείνουμε λύσεις, που όμως τις περισσότερες φορές δε λαμβάνονται υπόψη.

Ο πολίτης, όπως είναι φυσικό, κρίνει εκ του αποτελέσματος. Άσχετα αν με αυτό τον τρόπο αδικεί την αντιπολίτευση που προσπαθεί με τον σωστό τρόπο, δυναμικά και ορθολογικά. Δε φαίνεται όμως αυτή η προσπάθεια και έγκειται στη δυσκολία λόγω και των συνθηκών που δεν επιτρέπουν τις λαϊκές συνελεύσεις, να επικοινωνήσουμε ορισμένα ζητήματα. Και πάλι όμως, οι διοικούντες θα έκαναν τα ίδια που κάνουν και τώρα. Τα λίγα και εύκολα και χωρίς πολιτικό κόστος.

Μεγάλο πράγμα η συνήθεια. Σαν το βάτραχο που στη χαμηλή φωτιά σιγά-σιγά χωρίς να αντιδρά γίνεται βραστός. Κάπως έτσι είναι και οι δημοτικές εκλογές. Λίγο σανό, ταξίματα στους πάντες τα πάντα, εξυπηρετήσεις επιλεγμένες (έτσι λέγονται τα ρουσφέτια) και να η Πάρος στην αδράνεια…

Η μόνη λύση θα ήταν μια άλλη δημοτική αρχή, με διαφορετική θεώρηση και δυνατότητες και κυρίως ταύτιση με την ΑΛΗΘΕΙΑ. Το τραίνο χάθηκε πριν τρία χρόνια… Θα χαθεί και το επόμενο; Μάλλον θα χαθεί… το σανό στοιβάζεται στις αποθήκες (8.000.000 δήμος, 8.000.000 λιμενικό ταμείο). Μέρος του θα χρησιμοποιηθεί προεκλογικά, για να ξαναμπούν τα πρόβατα στο μαντρί.

Αθανάσιος Μαρινόπουλος