Μπήκαμε σ’ ένα χρόνο αρκετά δύσκολο και θα παίξουμε με τα φύλλα που θα μας μοιράσουν, οι πολιτικοί και η ελίτ των μίντια. Όλα τα πολιτικά κόμματα, αντί της συνεργασίας και της ενότητας, μπροστά στην πανδημία και την οικονομική κρίση, προτιμούν να αντιπολιτεύονται με διχαστικές πολιτικές.

Όσο για τα περισσότερα συστημικά μίντια, αρνούνται να δουν την πραγματικότητα, τις πραγματικές προθέσεις της κοινής γνώμης, τα λουκέτα που έρχονται, τη φτωχοποίηση των νοικοκυριών, την κατάρρευση όλων των αξιών, τον άρπαγα και λαίμαργο «γείτονα» και ακολουθούν τους πολιτικούς που επιδίδονται σε λαϊκίστικες πολιτικές, λες και ζούμε σε μια virtual reality μιας άλλης εποχής. Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες βρίσκονται σε απόγνωση, απελπισία, φόβο, ανασφάλεια, προσπαθούν να μαντέψουν το αύριο, την επιβίωση τους και ψάχνουν εναγωνίως να κρατηθούν έστω κι από «ξεφούσκωτα» πολιτικά σωσίβια. Η εμπορική κίνηση, στην κυριολεξία σέρνεται, το εναπομείναν «λίπος» των νοικοκυριών, έχει προ πολλού τελειώσει και το μόνο που απομένει είναι η πλήρης απομόνωση και τα κάθε είδους κρατικά επιδόματα. Πολιτικά κόμματα και μίντια, ζουν σε ξεχωριστό κόσμο από τον κόσμο των πολιτών. Δεν έχουν καταλάβει ότι η οργή και ο θυμός της κοινωνίας παίζουν την τελευταία ζαριά, πριν την έκρηξη.

Μια αχνή φωτογραφία στις δημοσκοπήσεις! Το πολιτικό μας σύστημα, θα πρέπει να προσέξει μήπως οι δύσκολες ώρες που έρχονται, ευνοούν κάθε είδος υπερβολής από πλευράς των πολιτών, που βρίσκονται σε απόγνωση. Η επιστροφή στην κανονικότητα, δεν υπάρχει πλέον στο μυαλό και του πιο αισιόδοξου πολίτη, παρά μόνο ως το πιο σύντομο ανέκδοτο. Η επιστροφή στην κανονικότητα, της επίπλαστης ευημερίας με δανεικά, είναι όνειρο απατηλό, όσο κι αν κάποια πολιτικά κόμματα το υπονοούν ακόμη. Όσο για το σύνολο των μίντια, επιδίδονται περισσότερο στις δημόσιες σχέσεις με τους αξιωματούχους της κυβέρνησης, παρά με την παρουσίαση της πραγματικής κατάστασης.

Δίνουν ακόμη και βήμα, σε παράλογα, άχρηστα και ηλίθια ανθρωπάκια, που συγχρωτίζονται ο ένας πάνω από τον άλλον, ακόμη και σε τουαλέτες κέντρων διασκέδασης, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις της έξαρσης της νέας μετάλλαξης της πανδημίας. Λάθη, παλινωδίες, δισταγμοί και απουσία της κοινής λογικής, θα σηκώσουν το «χειρόφρενο» στην επιστροφή στην κανονικότητα και τον νέο χρόνο. Και αυτή είναι μια αδήριτη πραγματικότητα. Όλα το δείχνουν.

Πολλά αδιανόητα έγιναν αποδεκτά και πολλά αδιαπραγμάτευτα συζητιούνται. Απαιτείται υπευθυνότητα πολιτικής και μίντια. Το περίφημο πολιτικό κόστος, θα πρέπει να παρακαμφθεί αν δε θέλουμε να γίνουμε μάρτυρες, καταλυτικών εξελίξεων στον κοινωνικό χάρτη της χώρας.

Θανάσης Παπαμιχαήλ

Επικοινωνιολόγος