ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΠΑΡΟΥ: Άμα έχεις τέτοιους φίλους…
/Οι λεγόμενοι «φίλοι της Πάρου» (λες και υπάρχουν «εχθροί της Πάρου»), ξεπέρασαν με επιστολή τους προς τον υπουργό Κλιματικής Αλλαγής και Πολιτικής Προστασίας, Χρήστο Στυλιανίδη, κάθε προηγούμενη ενέργειά τους. Και σημειώστε ότι κανένα μέλος του συλλόγου δεν μπορεί να ισχυριστεί πλέον το συνηθισμένο «δεν γνώριζα, δεν ήξερα», που χρησιμοποιούν σε συζητήσεις τους, αφού τώρα η επιστολή φέρει φαρδιά πλατιά από κάτω την υπογραφή του προέδρου τους, Γιώργου Βλαντά. Με την ιδιότητα του προέδρου της ΜΚΟ «φίλοι της Πάρου», είναι η επιστολή!
Η ιστορία με «φίλους» της Πάρου αρχίζει από πολύ παλιά… Άλλοτε δεν ήθελαν κάποιοι το αρχικό αεροδρόμιο του νησιού μας, διότι ήταν πιθανόν να αποτελέσει αντι-Νατοϊκό στόχο αν το χρησιμοποιούσε η πολεμική αεροπορία. Άλλοτε πάλι δεν ήθελαν τον ΧΥΤΑ. Πιθανά οραματίζονταν ακόμα την Πάρο με πλοία που θα έκαναν 8-10 ώρες από τον Πειραιά ή τα ανεξέλεγκτα απορρίμματα που τα καίγαμε στις βουνοκορφές. Ίσως πάλι κάποιοι από τους «Βρυξελλιώτες» να οραματίζονται την εποχή που το αγώι από την Παροικιά προς τις Λεύκες γίνονταν πάνω στην πλάτη φτωχών συμπολιτών μας, που δεν είχαν άλλη επιλογή για να βρουν τα προς το ζειν. Ομοίως οι «Βρυξελλιώτες» (LES BRUXELLOIS), είχαν κάνει τα αδύνατα δυνατά ή έτσι νόμιζαν, προκειμένου να ανακόψουν την πορεία δημιουργίας του νέου αεροδρομίου Πάρου.
Είναι σαφές ότι οι άνθρωποι αυτοί, που ζουν τους περισσότερους μήνες του χρόνου εκτός Πάρου, δε θέλουν να υπάρχει τίποτα στο νησί που να χαλάει την ησυχία τους. Φαντασιώνονται έναν τόπο όπως στις μεταπολεμικές συνθήκες που οι περισσότεροι νησιώτες κατέληγαν αναγκαστικά εργάτες σε λατομεία ή στην καλύτερη των περιπτώσεων θυρωροί σε μέγαρα των Αθηνών. Ο Τρούμαν Καπότε άλλωστε περιγράφει τέλεια τις συνθήκες τη δεκαετία του ’50 στην Πάρο, κατά το ταξίδι του στο νησί.
Ο πρόεδρος των «φίλων» της Πάρου, Γιώργος Βλαντάς, στην επιστολή διαμαρτύρεται εκ νέου όχι μόνο για την επέκταση των υποδομών του αεροδρομίου, αλλά αυτή τη φορά το πάει ακόμα πιο πέρα, αφού όπως υποστηρίζει εκφράζει την ανησυχία του για τις επενδύσεις που προγραμματίζονται στο νησί, όπως το λιμάνι στο Πίσω Λιβάδι ή τα νέα ξενοδοχεία. Ούτε που πάει το μυαλό του φυσικά πιο πέρα και να αναλογιστεί αν οι υποδομές για το νέο λιμάνι είναι απαραίτητες ή ότι οι νέες ξενοδοχειακές μονάδες θα φέρουν όχι μόνο καλύτερες συνθήκες για τους επισκέπτες του νησιού, αλλά πιθανότατα να «λογικέψουν» και την τιμολογιακή πολιτική των καταλυμάτων. Στη δε περίπτωση των επενδύσεων για το αεροδρόμιο ο πρόεδρος των «φίλων» της Πάρου υποστηρίζει ότι υπάρχουν τα αεροδρόμια της Μυκόνου και της Σαντορίνης. Ε, με την ίδια λογική δεν πρέπει οι πολίτες της Πάρου να διεκδικούν για την υγεία αφού υπάρχει δίπλα τους το νοσοκομείου της Σύρου. Ομοίως η νεολαία δεν πρέπει να απαιτεί κολυμβητήριο στην Πάρο, αφού υπάρχει αυτό στην Ερμούπολη!
Η μονομανία του κ. Βλαντά για να μείνει η Πάρος ήσυχος τόπος παραθερισμού του, φτάνει στο σημείο να υποστηρίζει ότι η αύξηση του τουριστικού ρεύματος θα προκαλέσει και αύξηση των ρυπογόνων ρύπων! Με την ίδια λογική να σταματήσουν και τα πλοία της γραμμής να έρχονται αφού κι αυτά δημιουργούν ατμοσφαιρική ρύπανση. Μια χαρά ήταν τότε με τα πανιά που ταξίδευαν τα πλοιάρια!
Μπορεί λοιπόν η επιστολή να παράγει γέλωτες στα υπουργεία με τις υποδείξεις που τους γίνονται ειδικά με τους «αεροδιαδρόμους» που αναφέρει ο πρόεδρος των «φίλων» της Πάρου, αλλά γεννάει πλέον και κάποιες άλλες σκέψεις σε όλους εμάς τους υπόλοιπους. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι στην επιστολή του ο κ. Βλαντάς δεν κάνει ούτε μία πρόταση. Αδιαφορεί εντελώς για τις αναγκαίες υποδομές του νησιού. Δε θέλει να γίνει τίποτα! Αδιαφορεί για τις περιουσίες των Παριανών. Αδιαφορεί για τις οικονομικές ανάγκες που υπάρχουν. Αδιαφορεί για το μεροκάματο των συμπολιτών μας. Δε θέλει να γίνει τίποτα! Την ησυχία του μόνο θέλει, αυτός και οι υπόλοιποι «Βρυξελλιώτες».
Τα έργα θέλουν δε θέλουν θα γίνουν και αυτό όχι γιατί τα θέλουν οι Παριανοί, αλλά επειδή η ίδια η λέξη τα χαρακτηρίζει. Είναι έργα υποδομής!
Δημ. Μ. Μπελέγρης
Αρχισυντάκτης της εφημερίδας
«Φωνή της Πάρου»
Υ.Γ. Κάθε Αύγουστο πηγαίνω για διακοπές σ’ ένα ξεχασμένο χωριό του Ερυμάνθου στα 975 μέτρα υψόμετρο, που έχει 9 μόνιμους κατοίκους. Αν το επιθυμεί ο κ. Γ. Βλαντάς, ευχαρίστως να τον φιλοξενήσω εκεί. Είναι τέλεια και μπορούμε να κάνουμε και βουτιές σε κοντινό ποταμό. Άνθρωπος δε θα μας ενοχλήσει!
