Η κατ’ επίφαση ευδαιμονία που ζει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας της Πάρου οδηγεί σ’ έναν δρόμο που πολλοί δεν έχουν καταλάβει. Θα το καταλάβουν καλά την επόμενη δεκαετία όταν κάποια παιδιά σήμερα μπορεί να οδηγηθούν στην παραβατικότητα…

Μέσα στις ημέρες των εορτών άκουσα για έναν πιτσιρικά που ο πατέρας του, του έχει «κόψει» βδομαδιάτικο 100 ευρώ! Μάλιστα, βδομαδιάτικο 100 ευρώ σε παιδί δημοτικού σχολείου. Δηλαδή, κατά τα 16-17 του που θα έχει κορίτσι και θα βγαίνει μόνος του τα βράδια, τι βδομαδιάτικο χαρτζιλίκι θα πρέπει να του δίνουν;

Πάμε σε μία άλλη περίπτωση. Εδώ και μήνες στον οικισμό της Παλιάς Αγοράς Παροικιάς, αλλά και στους γύρω δρόμους έως τον Περιφερειακό έχουν ζητήματα από μία ανήλικη συμμορία οι οποίοι είτε πετούν πέτρες σε περαστικούς της παραλιακής οδού από τον Άγιο Κωνσταντίνο, είτε ταλαιπωρούν ηλικιωμένους. Ακόμα, το βράδυ της 6ης Ιανουαρίου έγινα μάρτυς ενός γεγονότος στο παρκινγκ του Περιφερειακού, όταν ανήλικοι κλωτσούσαν αυτοκίνητα που ήταν σταθμευμένα εκεί, ενώ από τη μανία τους δεν ξέφυγαν πόρτες σπιτιών και παράθυρα στα γύρω στενά.

Την ίδια στιγμή, η απαθής τοπική κοινωνία, ασχολήθηκε ή καλύτερα έκανε διαγωνισμό για το ποιος/α θα επιδείξει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τους τόπους που επισκέφτηκε τις γιορτές. Τα παλαιότερα χρόνια μία επίσκεψη στο Πήλιο ή στα χωριά της Ηπείρου έφτανε για να δείξεις ότι είσαι «in». Πλέον δεν φτάνει και πρέπει να δείχνεις φωτογραφίες από την Ελβετία (που φτου την ατυχία μας δεν είχε χιόνια φέτος), ή την Αυστρία. Ποια Φτερόλακκα τώρα στην Αράχοβα και ποιος Βοϊδομάτης; Εκεί είναι για τους μεροκαματιάρηδες που πηγαίνουν με εκδρομικά γραφεία και τρώνε με μενού double dot… Έτσι, έχω σχηματίσει ην εντύπωση ότι ένα μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας έχει αρχίσει να μπερδεύει το «ευ ζειν», που προφανώς δεν είναι η επίδειξη. Μέσα σε όλα αυτά δεν βλέπει και το πώς ακριβώς μεγαλώνουν τα παιδιά και πιστεύουν ότι και εκείνα πρέπει να κάνουν επίδειξη, και όταν συμβεί το κακό «ε τι να κάνουμε, παιδιά είναι!». Κάπως έτσι ξεκίνησε και η απίστευτη ιστορία στο Ίλιον με τους βιασμούς ανηλίκων (που τους έβλεπαν σαν παιχνίδι, όπως δήλωσαν).

Ακόμα, θα σας πουν πολλές απίστευτες ιστορίες οι δάσκαλοι και οι διευθυντές σχολείων της Πάρου με τα όσα γίνονται στα σχολεία του νησιού.

Τι θέλω όμως τώρα και μπλέκομαι; «Στο σπίτι τώρα όλοι καλά;».

Δ.Μ.Μ.