Στην αριστερά από το 1973 έχω κάνει μια μεγάλη διαδρομή. Με νίκες και ήττες. Από όλες τις προηγούμενες κομματικές μου εντάξεις, μόνο στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και στο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πρώτη φορά που συμφωνούσα στο πολιτικό και ιδεολογικό τους πρόγραμμα σχεδόν απόλυτα. ΟΧΙ βεβαίως με το μνημόνιο. Αυτό ήταν εκτός προγράμματος. Ηταν αναγκαιότητα που πέρασε από επάνω μας σαν οδοστρωτήρας. Όμως καταφέραμε να βγάλουμε τη χώρα από αυτό, άσχετα που δεν εξηγήσαμε τι κάναμε και που πηγαίναμε.

Κάναμε όμορφα πράγματα για τα οποία είμαι περήφανος αισθάνθηκα αγαλλίαση, χαρά, ικανοποίηση.

Εκτός από τους παλιούς αγαπημένους συντρόφους και συνοδοιπόρους, συνάντησα νέα παιδιά, λαμπερά μυαλά που άδολα στρατεύτηκαν στις ιδέες της αριστεράς, με μια φλόγα και ορμή πρωτόγνωρη.

Γίναμε κυβέρνηση. Πρώτη φορά αριστερά.

Θεωρώ ότι ένα μικρό λιθαράκι στην επιτυχία αυτού του εγχειρήματος έβαλα και εγώ τόσο μέσα από τη δουλειά μου στο κόμμα όσο και στην Κ.Ο.

Κάναμε και λάθη. Τα λιγότερα τα έκαναν τα απλά μέλη του κόμματος. Πολλές φορές βρεθήκαμε στην ανάγκη να απολογούμαστε. Για αυτά φταίνε ΟΛΟΙ.

Και θα γράψω για άλλη μια φορά. Ο κόσμος μας καταψήφισε για όσα δεν κάναμε και όχι για όσα κάναμε.

Ο νέος πρόεδρος του κόμματος στην ομιλία του στην ΚΕ και μετά, σε μια σειρά δηλώσεις προσδιόρισε ένα σαφές πολιτικό στίγμα. Είναι δείγμα γραφής το πώς θα βαδίσει και πως αντιλαμβάνεται την πολιτική. Θεωρώ ότι αυτό το πλαίσιο είναι εκτός των προγραμματικών αρχών και των αξιών για τις οποίες εντάχθηκα στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Επειδή διαβλέπω μια διαφορετική πορεία στο κόμμα από αυτή που ονειρευόμουν και την οποία δε θέλω να ακολουθήσω, ούτε να είμαι υπεύθυνος. Επειδή παραμένω αριστερός και δε μου αρέσει η οπαδική, η απολιτική, η γενική και lifestyle, πορεία που ξεκινά, ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ στις γραμμές του. Πολύ περισσότερο επειδή δε θέλω να απολογούμαι για πράξεις και απόψεις που δε με εκφράζουν.

Δε θέλω να περιμένω, δε θέλω να το παλέψω, γιατί το να είσαι αριστερός δε μαθαίνεται.

Σέβομαι την απόφαση της πλειοψηφίας, έστω και με αυτόν το στρεβλό τρόπο που πάρθηκε. Η δημοκρατία στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ νίκησε, αλλά η κομματική ένταξη είναι εθελοντική. Κανένας δε μπορεί να σε υποχρεώσει να παραμείνεις ή να ενταχθείς σε ένα κόμμα. Δεν έχω δεσμεύσεις. Δε συμμετείχα σε ομάδες και ομαδούλες, έχω φίλους και αγαπημένους συντρόφους παντού. Ως εκ τούτου δεν έχω να εξηγήσω πολλά. Για τους μόνους που αισθάνομαι μια ευθύνη, είναι για όσους ενέταξα στο ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτούς λέω, ότι ο καθένας ας αποφασίσει τι πρέπει να κάνει. Ας σκεφθεί αυτά που έχουμε συζητήσει, τις αρχές, τους λόγους που εντάχθηκε στο κόμμα και ας πράξει αναλόγως.

Άλλωστε η αριστερά είναι κάτι πιο βαθύ, ούτε ξεριζώνεται ούτε συρρικνώνεται. Είναι η ανάγκη των ανθρώπων να ονειρευτούν ένα καλύτερο αύριο με ισότητα, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Υπάρχει έτσι κι αλλιώς, στις καρδιές όλων των ανθρώπων από τότε που δημιουργηθήκαμε.

Οι ιδέες της αριστεράς δεν μπορούν να ηττηθούν. Εμπνέουν τους νέους και φωτίζουν τις ζωές όλων μας.

Τέλος μια μικρή, αλλά απαραίτητη διευκρίνιση. Η δήλωση γίνεται δημόσια, πράγμα που δε συνηθίζω. Γιατί δημόσια έχω εκτεθεί. Προτρέπω λοιπόν, με αυτόν τον τρόπο οι πάμπολλοι «καλοθελητές» να βάλουν τα σπαθιά τους στα θηκάρια, σε ότι με αφορά, και εάν θέλουν, ας ξιφουλκούν από δω και στο εξής με όσους παραμένουν.

Σταύρος Στέλλας

Μέλος της ΟΜ Πάρου – Αντιπάρου.

τ. Εκλεγμένο μέλος στη γραμματεία ενέργειας.

Συντονιστής της ομάδας Ευρωπαϊκής Αριστεράς «Δημόσιες υπηρεσίες».

21-11-2023