Μία σημαντική παράμετρος, η οποία διέφυγε της προσοχής μας στο προηγούμενο άρθρο, έχει να κάνει με τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα. Σήμερα λοιπόν σε ένα επείγον περιστατικό το οποίο προσκομίζεται στο Κέντρο Υγείας, γίνονται οι παρακάτω ενέργειες.

Αφού σταθεροποιηθεί, γίνεται επικοινωνία με το τμήμα αεροδιακομιδών με σκοπό την διακομιδή σε νοσοκομείο, όταν αυτό κριθεί απαραίτητο, όταν δηλαδή χρειάζεται νοσηλεία ο ασθενής ή είναι σε σοβαρή κατάσταση. Σύμφωνα με υπουργική απόφαση που ισχύει, το ΕΚΑΒ υποχρεούται να διακομίσει όλα τα περιστατικά που γίνονται κατ αρχήν αποδεκτά από τους ιατρούς του τοπικού Νοσοκομείου της Σύρου, σε αυτό και όχι σε Νοσοκομεία των Αθηνών.

Στην Αθήνα διακομίζονται αποκλειστικά οι ασθενείς που δε γίνονται ιατρικά αποδεκτοί από τη Σύρο, από τους ιατρούς του τοπικού Νοσοκομείου, όταν αυτοί δηλώσουν ότι αδυνατούν να τους αντιμετωπίσουν εκεί.

Ποιος αποφασίζει τελικά, τι αποφασίζει και με ποιο τρόπο, είναι άγνωστα στους περισσοτέρους από εμάς τους πολίτες, που με ευκολία κατηγορούμε άδικα, όπως αποδεικνύεται από τις προηγούμενες παραγράφους, τους τοπικούς παράγοντες της δημόσιας υγείας. Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι του Κέντρου Υγείας «υπερβάλλουν εαυτούς» και με ελάχιστα μέσα.

Ξαναερχόμαστε λοιπόν στο βασικό ερώτημα του «αν υπάρχει νοσοκομείο στην Πάρο τι θα συμβεί»; Νομίζουμε, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα είναι «κατώτερο» απ’ όλες τις πλευρές από το κεντρικό νοσοκομείο του νομού και ακόμη περισσότερο από τα νοσοκομεία της Πρωτεύουσας. Αν λοιπόν υπάρχει νοσοκομείο στην Πάρο και οι “υπεύθυνοι εξ αποστάσεως” αποφασίσουν ότι πρέπει ένα «σοβαρό περιστατικό» να παραμείνει στο νοσοκομείο Πάρου και να αντιμετωπιστεί εδώ , σε ορισμένες περιπτώσεις δεν θα είναι δυσμενέστερη η αντιμετώπιση του; Και μέχρι ποιού σημείου επικινδυνότητας μπορεί να φτάσει η αντιμετώπιση σε κάποια περιστατικά;

Είναι αλήθεια ή όχι ότι μικρές νοσοκομειακές μονάδες, παγκοσμίως, έχουν μεγαλύτερη θνησιμότητα και περισσότερες επιπλοκές; Είναι εύλογα τα ερωτήματα ή όχι;

Η απάντηση μπορεί να δοθεί, μόνο από την εμπειρία ετών προηγμένων συστημάτων υγείας και εξειδικευμένων μελετητών του θέματος με μεγάλη αρθρογραφία. Αυτοί που τάζουν νοσοκομεία προς «άγρα» ψηφοφόρων ας τους ρωτήσουν.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ