Υπάρχουν δύο κόσμοι… | Του Δ.Μ.Μ.
/Υπάρχει εκείνη η Πάρος της περηφάνιας, σαν αυτή που νιώσαμε το περασμένο Σαββατοκύριακο με τις επιτυχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο από ιστιοπλόους του Ναυτικού Ομίλου Πάρου. Μάλιστα η διάκριση λαμβάνει μεγαλύτερη αξία από τη στιγμή που τα παριανόπουλα αγωνίστηκαν στο Καντίθ της Ισπανίας εκπροσωπώντας τα γαλανόλευκα χρώματα.
Από την άλλη υπάρχει η Πάρος της κακογουστιάς, των αναθεμάτων ένθεν και ένθεν και της παρανομίας, Είναι ολοφάνερο πια ότι πρώτιστη αξία στο νησί μας δεν είναι οι υποσχέσεις των πολιτικών και τα δικά τους θέλω σε όλα τα επίπεδα, αλλά η συνοχή της κοινωνίας και η αξιοπρέπεια που πρέπει να έχει.
Διάβασα προ ημερών στην εφημερίδα «Καθημερινή» των Αθηνών, μία συνέντευξη του αρχαιολόγου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, Μανώλη Ψαρρού, που είχε εντοπιστεί χτυπημένος στο πίσω μέρος του κεφαλιού και σπασμένα πλευρά καθώς και συντριπτικά κατάγματα στη μύτη και στο πρόσωπο. Από τα χέρια του άτυχου Ψαρρού, περνούσαν οι εγκρίσεις για οικοδομικές άδειες ξενοδοχείων, κέντρων διασκέδασης, καταγραφές παραβάσεων και αυθαιρεσιών στη Μύκονο.
Πολλοί συνδέουν τη δολοφονική επίθεση με τις οικοδομικές αυθαιρεσίες σε περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος στη Μύκονο. Μιλώντας στην εφημερίδα ο κ. Ψαρρός και στην ερώτηση για το ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στα νησιά με τις οικοδομικές άδειες απάντησε: «Με την οικοδομική δραστηριότητα που υπάρχει στο νησί (Μύκονος), θα μπορούσε να είναι μία εφορεία από μόνο του. Αλλά πρέπει να ξέρετε βέβαια ότι, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, τη Μύκονο έχει ξεπεράσει η Πάρος, ενώ κοντά είναι και η Νάξος».
Δεν γνωρίζω ποια είναι η αντίδραση των Αρχών σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο για τα όσα είπε ο αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων. Εγώ θα σταθώ ότι στα όσα είπε ο κ. Ψαρρός όχι μόνο δεν απασχόλησαν την τοπική κοινωνία, αλλά το θέμα είναι σαν να μην υπάρχει. Ακόμα, διάβασα σε άλλη ιντερνετική σελίδα ότι σε υγροβιότοπο της Πάρου πραγματοποιούνται εργασίες προφανώς για ανέγερση κτιρίου. Δεν γνωρίζω για το πόσο ευσταθεί αυτή η καταγγελία, αλλά γνωρίζω πώς αν μη τι άλλο αυτή πρέπει να ελεγχθεί.
Ο δημοσιογράφος, ευτυχώς, δεν είναι ούτε αστυνομικός, ούτε δικαστής και πολύ περισσότερο δεν είναι εισαγγελέας. Είναι αυτός που ασχολείται με τη συλλογή και τη μετάδοση πληροφοριών προς το κοινό σχετικά με το δημόσιο βίο. Αυτά που γράφει όμως πρέπει να ελέγχονται από τις Αρχές… Όπως η συνέντευξη Ψαρρού στην εφημερίδα «Καθημερινή».
Δ.Μ.Μ.
