Του Μπάμπη Βαρθακούρη

Γιατί αγαπάει ο άνθρωπος την μουσική; (άσχετα με το αν την δημιουργεί ο ίδιος ή απλά συμμετέχει στην αναπαραγωγή της σαν κοινό)

Η μουσική, το τραγούδι, το συναίσθημα της παρέας είναι μια βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου! Είναι στην ουσία ένα συνταίριασμα ψυχών που την ώρα που μοιράζονται κάθε νότα, κάθε λέξη ενός κοινού σκοπού, ξορκίζουν το φάντασμα της μοναξιάς που κουβαλάμε απ’ τις εργοστασιακές μας ρυθμίσεις και έστω για λίγο γινόμαστε «Σύνολο»! Κι όταν γίνεσαι «Σύνολο», το «βάρος» μοιράζεται ομοιόμορφα και γίνεται υποφερτό!

Ζούμε σ’ ένα απ’ τα ομορφότερα νησιά των Κυκλάδων. Ένα κατεξοχήν τουριστικό νησί. Το καλοκαίρι, μέσα στο τουριστικό μας προϊόν προσθέτουμε και πτυχές του ελληνικού και παραδοσιακού μας ταμπεραμέντου μέσα από πολιτιστικά δρώμενα. Πολλοί και εκλεκτοί οι μουσικοί στο νησί μας χαρίζουν δείγματα της ψυχής τους να διασκεδάσουν ντόπιους και επισκέπτες προσπαθώντας να διατηρήσουν ένα υψηλό επίπεδο στη διασκέδαση. Τον χειμώνα, τα live λιγότερα αλλά και πάλι, η ανάγκη της παρέας που ο καθένας νοιώθει ωθεί να βγάλει τον κόσμο απ’ τα σπίτια του.

Αυτό το άρθρο είναι για δύο μουσικούς του νησιού! Μια παρέα φίλων ερασιτεχνών μουσικών (όπως δηλώνουν εκείνοι), οι οποίοι όμως είναι επαγγελματίες στο να κάνουν εμάς να περνάμε καλά! Τον Γιώργο Δαβερώνα και τον Βαγγέλη Σκιαδά από τη Νάουσα!

Κάναμε μια κουβέντα με μεζέ και σούμα και εδώ θα σας πω τις εντυπώσεις μου:

Ο Γιώργος, επαγγελματίας αγρότης τραγουδάει και παίζει μπουζούκι. Από μικρός ένοιωσε τη σπίθα της μουσικής μέσα του και τυχαία όταν κάποιος άφησε ένα μπουζούκι στο σπίτι τους άρχισε μόνος του να κατευνάζει τους δαίμονες των μελωδιών που άκουγε σε πανηγύρια παραδοσιακής μουσικής, για να κατανοήσει την μαγεία της δημιουργίας όπως μου είπε.

Ο Βαγγέλης είναι επαγγελματίας ψαράς! Ο πατέρας του ήταν απ’ τους πρώτους που έφερε στη Νάουσα κασετόφωνο με μπομπίνα, είχε καταπληκτική φωνή μου είπε, αλλά και οι υπόλοιπη στην οικογένειά του ασχολούνταν με τη μουσική! Οικογενειακή παράδοση δηλαδή που δεν της ξεφεύγει κανείς, έτσι είναι! Στο καΐκι όταν έβγαιναν για ψάρεμα πάντα έπαιζε στο ραδιόφωνο μουσική και όταν κάποια στιγμή θέλησε και ο ίδιος να εκφράσει την αγάπη του γι’ αυτήν διάλεξε να το κάνει μέσα από τον ρυθμό! Επέλεξε να παίζει τουμπερλέκι!

Αυτοί οι δύο λοιπόν, συναντήθηκαν με τον Μιχάλη που έπαιζε κιθάρα και έχουν δημιουργήσει εδώ και χρόνια μια παρέα φίλων που διασκεδάζει το νησί σε κάθε ανάγκη που έχει για έξοδο απ’ την καθημερινότητα, χειμερινή η καλοκαιρινή καθημερινότητα!

Ρωτώντας τους για την ανταπόκριση του κοινού στα live εδώ στο νησί μου είπαν ότι το κοινό της Πάρου έχει μουσική παιδεία!

«Αυτό το κοινό για να έρχεται σ’ αυτό το live της παρέας αυτής εδώ και 22 χρόνια που παίζουμε πάει να πει ότι κάτι έχει να πει αυτή η παρέα, και ότι έχει παγιωθεί πλέον η σχέση με μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν αλλαγές στο πρόγραμμα έτσι ώστε πάντα να δημιουργείτε μια αίσθηση φρεσκάδας» είπε ο Γιώργος.

Τους ρώτησα ποιος είναι ο βαθύτερος λόγος που ασχολούνται με τη μουσική, αν δηλαδή είναι για βιοπορισμό ή για κάτι άλλο. Μου απάντησαν ότι είναι βιώματα, όπως ο λόγος ύπαρξης της τέχνης σε κάθε παρέα, από τρία άτομα μέχρι όσο πάει, απλά και μόνο για να μοιράζεται απλόχερα η καλοσύνη και το χαμόγελο στους ανθρώπους νότα νότα, στίχο στίχο και από χείλη σε χείλη Αυτό είναι κάτι που αντιπροσωπεύει και τα δικά μου πιστεύω! Μια μουσική ή θεατρική εκδήλωση ή γενικότερα κάτι που αντιπροσωπεύει την τέχνη δεν προσδιορίζεται από το χώρο αλλά από το δρώμενο που λαμβάνει χώρα στον χώρο!

Την επόμενη φορά που θα πάμε να ακούσουμε τον Γιώργο Δαβερώνα και τον Βαγγέλη Σκιαδά, να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι γιατί ο μόνος λόγος που βρίσκονται εκεί είναι η δική μας ψυχική ανάταση! Ας επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να ανοίξουμε την καρδιά μας στο κάλεσμά τους και να γίνουμε μια παρέα, έτσι κι αλλιώς το χειμώνα δε μένουμε και πολλοί σ αυτό το νησί πια!

Ευχαριστώ πάρα πολύ τον Γιώργο και τον Βαγγέλη για την τιμή που μου έκαναν να μου ανοίξουν την καρδιά τους!

ΠΗΓΗ: parostoday.gr