Η 8η Μαρτίου αποτελεί τιμή στους πολλαπλούς ρόλους της γυναίκας, ως μητέρας, συζύγου, εργαζόμενης, ενεργού μέλους της κοινωνίας μας, αλλά και της προσφοράς της, στην οικογένεια και στο κοινωνικό σύνολο. Είναι ημέρα μνήμης, ημέρα υπενθύμισης και αφύπνισης, ημέρα καταγγελίας. Είναι κραυγή αγωνίας για συναίνεση και συμπόρευση.

Η ημερομηνία αυτή ως “γιορτή της γυναίκας” έρχεται από πολύ μακριά. Δεν κρύβεται σε κάποια γυναικεία ιστορία, αλλά καθιερώθηκε προς τιμήν των εργασιακών αγώνων, που έδωσαν οι γυναίκες στις ΗΠΑ στα μέσα του 19ου αιώνα. Όλα ξεκίνησαν από τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, που έδωσαν οι γυναίκες εργάτριες στα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας στην Ν. Υόρκη στις 8 Μαρτίου 1857. Τότε που οι γυναίκες δούλευαν 16 ώρες ασταμάτητα, κάτω από άσχημες συνθήκες και το μεροκάματο να είναι φανερά μικρότερο από των ανδρών. Ενάντια σ’ αυτές τις συνθήκες ξεσηκώθηκαν οι Αμερικανίδες εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας, αλλά οι δυνάμεις καταστολής διέλυσαν βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών με αρκετά θύματα, τραυματισμούς και διώξεις των πρωτεργατών. Το γυναικείο εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα οργανώθηκε το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών. Το σύνθημα που υιοθέτησαν “ψωμί και τριαντάφυλλα”, συμβολίζει, το ψωμί την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.

Τελικά η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως “γιορτή της γυναίκας” μετά από 50 χρόνια και από τον ΟΗΕ μόλις το 1977. Η ισότητα των γυναικών με τους άνδρες δεν κατοχυρώθηκε μόνο με τους νόμους αλλά κατοχυρώθηκε και στην πράξη και μέσα στην καθημερινότητα.

Για όλες αυτές τις γυναίκες, που αγωνίζονται καθημερινά στο στίβο της ζωής, ένα ευχαριστώ δεν είναι αρκετό. Η σημερινή ημέρα αποτελεί ευκαιρία να εκφράσουμε το σεβασμό μας, καθώς επίσης και αφορμή δρομολόγησης επιπλέον προσπαθειών κι ενεργειών, ώστε να διευκολύνουμε τις γυναίκες στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν στους γύρω τους ένα χαμόγελο και την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο.