Στη Μύκονο τα κοντέινερ έκαναν την επανεμφάνισή τους, αυτή τη φορά κρυμμένα πίσω από καλαμιές…

Πρόκειται για 25-30 τ.μ., «τρώγλες», όπως λένε οι εργαζόμενοι, όπου μένουν από 2 έως 6 μαζί, πολλές φορές άντρες και γυναίκες. «Δεν περίμενα να με βάλουν να μείνω σε 5άστερο ξενοδοχείο αλλά αυτό απέχει κατά πολύ από ένα κοντέινερ με μούχλα» λέει στο «Βήμα» ο Μάνος, εποχικός εργαζόμενος στη Μύκονο. Πήγε στο νησί πριν από τις διακοπές του Πάσχα και θα γυρίσει στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου. Ο μισθός του είναι 1.200 ευρώ τον μήνα, συν τα tips, που ευελπιστεί να μοιραστούν στους εργαζομένους.

Τα προβλήματα όμως των εποχικών εργαζομένων δεν εξαντλούνται στις συνθήκες διαμονής. «Το φαγητό του προσωπικού είναι απαράδεκτο. Τρώμε φασόλια 3 φορές την εβδομάδα μέσα στο καλοκαίρι. Το 8ωρο δεν είναι ποτέ 8ωρο, αντιθέτως πάντα υπάρχουν υπερωρίες… οι οποίες δεν πληρώνονται» συμπληρώνει. «Η Μύκονος έχει φάει πολύ HATE, αλλά εγώ είμαι σκληρό καρύδι και θα αντέξω» λέει γελώντας ο 20χρονος.

Η φετινή τουριστική σεζόν ξεκίνησε με 80.000 κενές θέσεις εργασίας – περίπου το 34% – σε ξενοδοχεία και εστίαση. 33.000 κενές θέσεις δίνει η ΓΣΕΒΕΕ και 50.000 κενές θέσεις εργασίας δίνει ο ΣΕΤΕ. «Μόνο στην Κρήτη υπάρχουν 3.500 κενές θέσεις εργασίας» λέει στο «Βήμα της Κυριακής» ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον Επισιτισμό και στον Τουρισμό, Γιώργος Χότζογλου. «Δεν είναι πολλές, αλλά αρκετές για να δημιουργήσουν πρόβλημα, αφού τα περισσότερα καταλύματα έχουν ήδη πληρότητα».

Στο ερώτημα «γιατί οι επιχειρήσεις αδυνατούν να καλύψουν τα κενά», οι απαντήσεις είναι τρεις. Οι κακές συνθήκες εργασίας, οι κακές συνθήκες διαμονής και το γεγονός ότι με τρεις μήνες οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να επιβιώσουν τον χειμώνα.

Από τη Μύκονο θα πάμε στην Τζια και στην εμπειρία της Σοφίας. «Να σκύβεις θηλυκά και να φαίνονται ωραία τα δάχτυλα όταν αφήνεις τα ποτά». Αυτή την οδηγία έδωσε στη Σοφία η εργοδότριά της.

Εφυγε για σεζόν στην Τζια και θα επέστρεφε στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο με 11.000 συν τα tips για να βγάλει τον χειμώνα. «Είχαμε πει ότι θα ήμουν στο service αλλά τελικά ήμουν παντού. Στο service, στις προμήθειες των πρώτων υλών, στο πρωινό, ακόμα και στην καθαριότητα!» λέει η Σοφία στο «Βήμα της Κυριακής».

«Το πρώτο σοκ ήταν το δωμάτιο. Ενα μικρό δωμάτιο με 1 κρεβάτι και 1 καναπέ για 2 κορίτσια. «Διαλέξετε ποια θα κοιμηθεί στο κρεβάτι και ποια στον καναπέ. Βρώμικο, υγρό, με ζουζούνια να κάνουν παρέλαση πάνω σε σεντόνια και μαξιλάρια. Εκανε ακόμα κρύο και μας έδωσε δύο σκληρές κουβέρτες του στρατού». Οπως λέει η Σοφία, αποφάσισε να κάνει υπομονή, οι εκπλήξεις όμως συνεχίστηκαν, όπως και οι αθετήσεις της συμφωνίας.

«Τα δωμάτια των πελατών στοιχίζουν 550 ευρώ τη βραδιά. Ο καφές στην πισίνα στοιχίζει 8 ευρώ, γιατί – δήθεν – το χαρμάνι είναι εξαιρετικό. Εγώ η ίδια, όμως, το αγόραζα από το σουπερμάρκετ και είχα εντολή να παίρνω τον πιο οικονομικό, εγώ αγόραζα και τις πορτοκαλάδες του εμπορίου, που τις πληρώνουν 6 ευρώ. Οπως και όλες τις πρώτες ύλες. Είμαι σίγουρη πως αν οι πελάτες έμπαιναν στην κουζίνα, δεν θα αγόραζαν ούτε νερό!» τονίζει.

Όπως εξηγεί η 23χρονη Σοφία, η μονάδα ήταν οικογενειακή και τα αφεντικά ήταν συνέχεια από πάνω από τους υπαλλήλους. «Οι υπάλληλοι βέβαια ήμασταν μόλις 3 για όλες τις δουλειές… 7 ημέρες την εβδομάδα, ακόμα και όταν είχαμε πάρτι ή γάμο στην πισίνα. Το 8ωρο δεν ήταν ποτέ 8ωρο και οι υπερωρίες δεν πληρώθηκαν ποτέ. Ούτε λόγος για διάλειμμα».

Ωστόσο, οι οδηγίες ήταν σαφείς για το πώς θα ανοίγουν «θεαματικά» τις σαμπάνιες στους πελάτες… για το πώς θα σκύβουν οι κοπέλες «θηλυκά», πώς θα αφήνουν τα ποτά στο τραπέζι για να φαίνονται τα δάχτυλα μακριά, πώς θα μεταφέρουν τις καρέκλες, πώς θα ντύνονται και πώς θα χτενίζουν τα μαλλιά τους. Ο κανόνας ήταν απλός. «Μπροστά οι πλούσιοι και οι όμορφοι, πίσω οι άγνωστοι και οι άσχημοι».

ΠΗΓΗ: enews