Ποιο είναι άραγε το όνειρο κάθε δημάρχου; Μα φυσικά να περπατά με το «κεφάλι ψηλά» και να διαισθάνεται διασχίζοντας τους δρόμους της πόλης και περνώντας μπροστά από τα καφενεία τη θετική αύρα των «ψιθύρων» και των «βλεμμάτων» των συμπολιτών του.

Πάνω από όλα όμως να μπορεί να κοιμάται ήρεμα, με ήσυχη τη συνείδησή του ότι με «εντιμότητα» κατέβαλε την μεγαλύτερη δυνατή προσπάθεια για την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων του «δήμου του». Αυτό στη σημερινή εποχή είναι πολύ δύσκολο «σχεδόν αδύνατο», μέσα στους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας και στην έμφυτη καχυποψία και γκρίνια που δημιουργούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στην αναζήτηση «ενόχου» για όλα τα δεινά.

Όπως όλες οι «εξουσίες», έτσι και οι τοπικές έχουν «ημερομηνία λήξης» που μπορεί να είναι κοντινή ή πιο μακρινή αναλόγως τις «συμπεριφορές» και την αποτελεσματικότητά τους. Για να πάνε μακριά οι ολιγομελείς ομάδες που αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση, πρέπει να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στα «θέλω» της κοινωνίας και στις πραγματικές ανάγκες που υπάρχουν.

Αρκετές φορές συμπίπτουν, υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που είναι διαμετρικά αντίθετα. Εκεί υποβόσκει η πιθανότητα να μην γίνονται αντιληπτά τα προβλήματα, πράγμα που καθιστά και ανέφικτη την επίλυσή τους. Το δυσκολότερο για κάθε δημοτική αρχή είναι να θέσει προτεραιότητες και να δράσει με βάση τις διαμορφωμένες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.

Καταλαβαίνει (αν και αυτό όχι τόσο αποτελεσματικά) με ποιόν τρόπο πρέπει να συντηρήσει σχολικά κτήρια και δρόμους, να χειριστεί την καθαριότητα και τον φωτισμό, αλλά δεν είναι ικανή να δημιουργήσει «συνθήκες ισορροπίας» ώστε να προστατέψει την κοινωνική συνοχή. Κι αν μπορεί να πάει ακόμη παραπέρα, να την κινητοποιήσει και να την «καταστήσει» σύμμαχό της.

Μία δημοτική αρχή λοιπόν επιβάλλεται να έχει μια «πολιτική ατζέντα» και ένα όραμα που να έχει την ικανότητα να το «κοινωνήσει» στους πολίτες. Τρομερά δύσκολο… αν δεν έχεις πολιτική συγκρότηση και πυξίδα. Έτσι θα… βολοδέρνεις σαν «καρυδότσουφλο» και θα ακολουθείς την λογική του «βλέποντας και κάνοντας». Έτσι όμως δε θα … πιάσεις λιμάνι.

Μάγος δεν είναι κανένας, ούτε φυσικά υπάρχουν μαγικές λύσεις. Η ομάδα όμως πρέπει να έχει πολιτικό οραματικό σχέδιο, συγκεκριμένη τακτική και προγραμματισμό και οπωσδήποτε ομοιογένεια τουλάχιστον συνθετική μέσα από τις αντιθέσεις. Υπάρχει ο σκοπός, ο στόχος, ο «κεντρικός δρόμος» δηλαδή η πολιτική, τα παρακλάδια όμως οι παράδρομοι που χρειάζονται σε καθημερινή βάση σχεδιάζονται και δρομολογούνται από τον πλουραλισμό των διαφορετικών απόψεων.

Αντιλαμβανόμαστε ότι κάθε αρχή είναι δύσκολη, ειδικά όταν δεν έχεις προετοιμαστεί κατάλληλα. Γι αυτό και ελπίζουμε με την πολύτιμη εμπειρία του «πρώτου χρόνου» η συνέχεια να είναι καλύτερη. Ας μπει όμως και η… πολιτική στο «παιχνίδι».

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ