«Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε». Πρόκειται για μια σάτιρα, του Λουίτζι Πιραντέλο, που αναδεικνύει την αδυναμία των ανθρώπων να κατανοήσουν τα κίνητρα ακόμη και των δικών τους πράξεων.

Αναζητώντας την αλήθεια φαίνεται ολοκάθαρα ότι δεν υπάρχει μία, αλλά τόσες όσοι και οι «συμμετέχοντες» στην αποκάλυψη της. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην πεζή μας πραγματικότητα σχετικά με τη δημοτική αρχή, την αντιπολίτευση και τα τοπικά δρώμενα. Ο καθένας μας έχει βγάλει τα συμπεράσματα του, έχει «δημιουργήσει την αλήθεια του», που ό,τι και να γραφεί, ό,τι και να λεχθεί αυτή δεν αλλάζει με τίποτα.

Η απόλυτη αλήθεια όμως, δεν υπήρξε ποτέ και ούτε θα υπάρξει. Μόνο το μαθηματικό αποτέλεσμα της βραδιάς των εκλογών, που παρέσυρε κάποιους να πιστέψουν σ’ αυτήν. Κι όμως ήταν ο καθρέφτης… που μέσα του είχαν εγκλωβιστεί, από τα πιο αγνά μέχρι τα πιο ποταπά, συναισθήματα. Εκείνα που υπήρχαν στην μία άκρη και έβλεπαν ένα όραμα κι ένα αγώνα για τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, κι εκείνα που κείτονταν στην άλλη άκρη και έβλεπαν μόνο την προσωπική τους ωφέλεια. Φυσικά με χιλιάδες διαφορετικούς λόγους κι ενδιάμεσα στάδια.

Είναι άραγε αυτό αλήθεια; Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε… Ή καλύτερα… Έτσι είναι αν έτσι νομίζουμε…

Αθανάσιος Μαρινόπουλος