Χρ. Βλαχογιάννης - Τρία χρόνια μετά... | Του Νίκου Τριαντάφυλλου
/Σε αυτήν τη ζωή υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που όταν τους γνωρίσουμε τους θυμόμαστε για πάντα. Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσα χρόνια και αν ζήσουμε, τους έχουμε στη σκέψη μας και η παρουσία τους σημαδεύει για πάντα τη ζωή μας. Ένας τέτοιος σημαντικός άνθρωπος ήταν και ο Χρήστος…
Ήταν πάντα ο καθοδηγητής μας. Στο σχολείο, στην Αυτοδιοίκηση, στην παρέα, στην οικογένεια. Μπροστά εκείνος με τη μόρφωσή του, τους τρόπους του, την εικόνα του, την στάση ζωής του, τη διορατικότητα του, με το χαμόγελο και το θετικό του πνεύμα, με την ρητορική του δεινότητα. Έτοιμος να ακούσει, να συζητήσει και να προσφέρει ισότιμα προς όλους. Ξεχώριζε για την ενέργεια και την αγάπη με την οποία επένδυε προς όλους, και ειδικά προς την οικογένειά του.
Η παρουσία του μας άλλαξε! Η απουσία του μας προσγείωσε… Μας προσγείωσε σε μια πραγματικότητα χωρίς εκείνον.
Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια… Μας λείπει η καλημέρα του, η παρουσία του, ο αυθορμητισμός του. Μας λείπουν τα δικά του ξεχωριστά χαρίσματα, που συζητούσε, ενέπνεε, συμβούλευε και καθοδηγούσε τους γύρω του
Η απώλεια είναι τεράστια, και είναι σαν να λείπει ένα κομμάτι της ζωής μας, από όλους εμάς τους συγγενείς, τους μαθητές και τους φίλους του. Ένα κομμάτι χάθηκε… Αυτό το κομμάτι είναι κενό και ποτέ δε θα γεμίσει ξανά. Είναι πάντα όμως μέσα μας, στην καρδιά μας, στο μυαλό μας.
Ήταν τιμή μας που υπήρξε στη ζωή μας. Μορφωθήκαμε γελάσαμε, χαρήκαμε, αλλά κυρίως δημιουργήσαμε. Τον ευχαριστούμε γι’ αυτά που μας άφησε, παντού, και πάντα, και για πάντα…
