Στην παλιά αγορά της Παροικιάς, στη δεύτερη βρύση του Μαυρογένη βρίσκεται το αρχοντικό του Γεωργίου Ναυπλιώτη. Στο μπαλκόνι σώζεται το μονόγραμμα «ΓΚΝ 1895».

Αυτό το οίκημα άνηκε στην άλλη αδερφή της Αργυρώς Δημητρακοπούλου - Παπαβασιλείου, Αικατερίνη Δημητρακοπούλου, η οποία είχε παντρευτεί τον γυμνασιάρχη Βασίλειο Γράβαρη, παππού του Βασιλείου Γράβαρη, αρχηγού του Λιμενικού Σώματος και πατέρα του νυν δικαστικού Ιωάννη Γράβαρη.

Στο πωλητήριο Παροικιάς αναφέρεται η γριά Δημητρακοπουλίνα, γυναίκα του Παναγιώτη, το γένος Κρίσπη, κόρη του Κωνσταντίνου Κρίσπη, να πωλεί το 1892 το ερειπωμένο και μισογκρεμισμένο κτίσμα στον Γεώργιο Κωνσταντίνου Ναυπλιώτη. Ο Γεώργιος Ναυπλιώτης είχε παντρευτεί τη Βασιλική Γεωργίου Δελαγραμμάτη. Τότε εκείνος το διαμόρφωσε, παρότι ήταν μικρό. Το κύριο σπίτι τους ήταν στη Μάρπησσα, γνωστό σήμερα ως «Αρχοντικό Γαβαλά», το οποίο ήταν και το αρχοντικό της οικογενείας Δελαγραμμάτη το γένος Παπαδόπουλου.

Το ισόγειο, ο Γεώργιος Κ. Ναυπλιώτης, το είχε δικηγορικό γραφείο και επειδή και ο πατέρας του ήταν συμβολαιογράφος στην Τραγαία Νάξου από την οποία και προήρχετο, επισκεπτόταν συχνά τον γιο του. Οι Παροικιώτες της εποχής εκείνης αναφέρουν τον γέρο νοτάριο να είναι κοντός παχύς με καπέλο σκληρό και ο γιος του Γεώργιος να τον βάζει να κάθεται στην πολυθρόνα του γραφείου του. Επειδή το σπίτι ήταν μικρό ο Γεώργιος Ναυπλιώτης νόμιζε ότι θα μπορούσε να σκεπάσει και τα πλατιά σκαλιά που οδηγούν στο κάστρο, με τη βοήθεια και του βουλευτή αδερφού του Γιάγκου, ώστε να το μεγεθύνει διότι στον όροφο είναι μία σάλα, ένα υπνοδωμάτιο, μια τουαλέτα ενώ στην είσοδο που ήταν από την πλευρά του κάστρου είναι η κουζίνα. Τελικά δεν μπόρεσε και στη συνέχεια ο Γεώργιος Κ. Ναυπλιώτης το πουλάει το 1922 στον Λευκιανό έμπορο Δρακάκη με το παρωνύμιο «Κεράς», ο οποίος αργότερα αγόρασε και το αρχοντικό των Καζανάβα. Ο Δρακάκης μέχρι τότε είχε νοικιασμένα τα απέναντι ισόγεια (βλέπε σήμερα αρχοντικά Παπαβασιλείου), τα οποία τα χρησιμοποιούσε ως αποθήκες όπου είχε μέσα μαδέρια, δοκάρια και ξύλα. Επίσης, πωλούσε και κεριά διαφόρων μεγεθών, εξ ου και το παρωνύμιο.

Στη συνέχεια το πήρε ο Νικολός και η Χαριστώ Ζησιμοπούλου και μετά το έδωσε στον γιο τους τον Κωνσταντή, ο οποίος το κράτησε μέχρι το 1944. Η Χαριστώ ήταν η δεύτερη γυναίκα του Νικολού. Ο Νικολός είχε άλλα δυο αδέρφια και δυο αδερφές. Το ζεύγος Ζησιμοπούλου είχε υπηρέτρια μια νεαρή κοπελιά την οποία είχε φέρει η Χαριστώ από την Αμοργό. Τότε οι φτωχές κοπέλες δεν έδιναν και μεγάλη σημασία στην εμφάνιση τους και εκείνοι που την θυμόντουσαν την περιγράφουν να είναι ξυπόλητη με ανδρικές τρίχες στα πόδια της. Το σπίτι αυτό στην συνέχεια περιήλθε σε πολλούς ακόμα.

Δημήτρης Ντόλκας

Εκ των συντονιστών της Ομάδας «Ιστορία της Πάρου»