Εποχή μάταιων επιδόσεων | Του Δ.Μ.Μ.
/Ανήκω σε μία πολύ μικρή μειοψηφία –ίσως και κάτω του 1%- όπως αυτή εκείνων που δεν έχουν στο σπίτι τους τηλεόραση!
Η μόνη σχέση που έχω με την τηλεόραση είναι ότι βλέπω κάθε εβδομάδα ένα σήριαλ της ΕΡΤ και συγκεκριμένα «τα καλύτερά μας χρόνια». Το σήριαλ το παρακολουθώ μέσω της πλατφόρμας «ΕΡΤflix», από το διαδίκτυο. Ομοίως βλέπω κάθε εβδομάδα περίπου 5-6 ταινίες, και αυτές μέσω του υπολογιστή μου. Η τηλεόραση βγήκε συνειδητά από τη ζωή μου εδώ και περίπου 20 χρόνια. Τη θεωρώ λιγάκι σαν τις ταινίες και τα σήριαλ που αραδιάζει με το κιλό η «Netflix», δηλαδή, προϊόντα δεύτερης κατηγορίας (δεν μπορώ να το γράψω πιο ευγενικά). Το μόνο πράγμα που με γοητεύει στην τηλεόραση είναι οι αγώνες ποδοσφαίρου και βόλεϊ (όλοι έχουμε τα κουσούρια μας). Ξέρω απ’ έξω και ανακατωτά όλες τις μεταγραφές του βόλεϊ σε γυναίκες και άνδρες και την ποιότητα της κάθε ομάδας. Έχω γίνει εξπέρ!
Την περασμένη εβδομάδα, που επιτέλους μπορέσαμε να βγούμε έξω και να καθίσουμε στα καφέ παρακολουθούσα μία ομάδα από νεαρούς και νεαρές. Ενώ, είχαμε να βγούμε επίσημα έξω εδώ και τόσους μήνες, παρακολουθούσα την παρέα που είχε στοχοπροσήλωση στα κινητά της τηλέφωνα και στις αναρτήσεις με τους καημούς της κάθε μίας και του κάθε ένα στο facebook. Ούτε «καμάκι» έκαναν τα αγοράκια στα κοριτσάκια ή το αντίθετο. Ούτε φλερτ, ούτε κουβέντα, ούτε τίποτα! Τι στο καλό βγήκαν έξω, δεν μπόρεσα να καταλάβω…
Σε κάποια στιγμή η σιωπή έσπασε. Μία κοπελίτσα είπε: «Σήμερα, ο Τζέιμς Καφεντζής, θα γυρίσει στη Ρόδο!». Αυτό ήταν! Η συζήτηση «άναψε» και η παρέα εξυμνούσε τον Καφεντζή! Κατανόησα αμέσως ότι μιλούσαν για κάποιο τηλεοπτικό πρόσωπο. Περισσότερα δεν μπόρεσα να καταλάβω και όταν γύρισα σπίτι άνοιξα τον υπολογιστή μου (δε χρησιμοποιώ ποτέ ίντερνετ στον δρόμο), για να μάθω ποιος ήταν επιτέλους ο Καφεντζής.
Έψαξα λοιπόν να τον βρω. Και τι ανακαλύπτω λέτε; Ήταν ένας παίκτης ριάλιτι παιχνιδιού (Survivor). Έμεινε λένε νηστικός για μέρες και την περασμένη εβδομάδα επέστρεψε στην πατρίδα του, τη Ρόδο. Κατά την επιστροφή του, του έγινε υποδοχή λαϊκού ήρωα στην πλατεία του χωριού από εκατοντάδες ανθρώπους, για να μην πω όπως είδα τις φωτογραφίες, από χιλιάδες ανθρώπους! Είδα και βίντεο από τις εκδηλώσεις υποδοχής του και άκουσα δακρυσμένους νέους να λένε πόσο τίμησε τις Καλυθιές και το Φαληράκι, και πόσο εντυπωσίασε που βγήκε πέντε φορές πρώτος στην ομάδα των μπλε του τηλεπαιχνιδού.
Αυτό που μου ήρθε αμέσως στο μυαλό, ήταν ο συγγραφέας - ποιητής, Δημήτρης Αλεξίου, που τη δεκαετία του ’90 γυρνούσε στους δρόμους και έγραφε στους τοίχους: «Εποχή μάταιων επιδόσεων». Τελικά, πόσο διαχρονικός ήταν…
Δ.Μ.Μ.
