Η οικογένεια Αλισάφη της Πάρου υπήρξε ίσως, η πιο αρχοντική του 16ου ως και του 18ου αι. Πρόκριτοι με αμέτρητα εκτάρια γης, αρχοντόσπιτα και εκκλησιές, γεμάτα με τα οικόσημά τους. Στη συνέχεια η περιουσία τους πέρασε στα χέρια των Μαυρογέννηδων, με αγορές αλλά και επιγαμίες.

Σήμερα, θα μιλήσουμε για ένα τραγικό γεγονός, που στην κυριολεξία ξεκλήρισε την οικογένεια Αλισάφη.

Ο πύργος των Αλισάφιδων στα Ψυχοπιανά (Πεταλούδες), είναι διώροφος. Το υπόγειο είχε ύψος τρία μέτρα. Σήμερα, έχει άλατα από το νερό που υπήρχε μέσα. Το νερό της πηγής στις Πεταλούδες περνούσε υπογείως και ανέβλυζε στο σημείο εκείνο, με αποτέλεσμα η δεξαμενή να παραμένει γεμάτη. Το στρώμα του άλατος είναι πολύ μεγάλο, αυτό μας δείχνει ότι είχε χρήση για πολλά χρόνια.

Η είσοδος στον πύργο γινόταν με ανεμόσκαλα την οποία έριχναν από τη βορεινή πλευρά του πύργου και όταν ανέβαινες είχε ένα πλατύσκαλο και απέναντι έγραφε «ΙΑΚΩΒΟΣ ΑΛΙΣΑΦΗΣ 1620? ΕΡΡΩΣΟ» προστακτική του ρήματος ρώννυμι, ένας χαιρετισμός ο οποίος χρησιμοποιείτο ως και τον 20ο αιώνα. Μέσα αμέσως δεξιά έχει μια πολύ στενή σκάλα που ανέβαινες στον άλλο όροφο, ο οποίος δεν υπάρχει πια.

Η ιστορία του πύργου έχει ως εξής: Ήταν ο πατέρας, η μοναχοκόρη η ωραία και οι έντεκα γιοι. Ο Αλισάφης κατέβηκε μια Κυριακή να εκκλησιαστεί στην Εκατονταπυλιανή και μετά πήγε στο σπίτι του Αντώνη Χαμάρτου, ο οποίος ήταν δημογέροντας. Εκείνη την ώρα ήρθε ο τούρκος εισπράκτορας των φόρων. Είδε την κόρη του Αλισάφη και τη ζήτησε μέσω του Χαμάρτου. Ο Αλισάφης βέβαια, ούτε που το συζήτησε να δώσει την κόρη του σε τούρκο και γύρισε στο σπίτι του. Μετά από ένα μήνα, στην Πούντα, ήρθαν τούρκικα πλοιάρια για να περικυκλώσουν τον πύργο, ο οποίος ήταν σε χρήση μόνο σε έκτακτες ανάγκες. Περικύκλωσαν τον πύργο αλλά οι Αλισάφιδες είχαν τρόφιμα και νερό που ερχόταν υπογείως*.

Άρχισαν την πολιορκία, αλλά οι τούρκοι δεν μπορούσαν να κάνουν απολύτως τίποτα αφού δεν μπορούσαν να ανεβούν πάνω. Για τη συντήρηση της ιστορίας είχαν και μια τουρκάλα υπηρεσία. Η τουρκάλα έστειλε μήνυμα ότι μόνο αν τους κόψετε το νερό από πάνω θα παραδοθούν, το οποίο και έγινε, και όταν είδαν ότι κόπηκε το νερό τότε οι γιοί σκότωσαν την αδερφή και τον πατέρα τους. Μαζί τους ήταν και ο αρραβωνιαστικός της κόρης, ένας Αντιπαριώτης αρχοντόπουλο με το επώνυμο Σκιφιάνος και κατέβηκαν κάτω, σκότωσαν μερικούς τούρκους και σκοτώθηκαν και αυτοί.

Το γεγονός αυτό διαδραματίστηκε στις αρχές του 18ου αιώνα και το αφηγήθηκε ο αξιαγάπητος κ. Σπύρος Ναυπλιώτης.

* Μέχρι και σήμερα υπάρχουν κεραμικοί σωλήνες που έρχονται από το κτήμα Γράβαρη ως τον πύργο.

Τέλος, είναι άλλο ένα ιστορικό-τουριστικό αξιοθέατο, χωρίς πρόσβαση και πληροφορίες για το κοινό.

Σημ.: Το παραπάνω δημοσίευμα είναι με την άδεια της ηλεκτρονικής σελίδας: «Η ιστορία της Πάρου».