Πολιτική τραβεστί στην Πάρο | Του Δ.Μ.Μ.
/Η γαλλική λέξη «τραβεστί» σημαίνει αυτός/ή που συμμετέχει σε γιορτή μεταμφιεσμένων. Μετά το 1913 τη λέξη τη χρησιμοποιούμε συνήθως για να υποδηλώσουμε κάποιον που ντύνεται με ρούχο του αντίθετου φύλου.
Μεταφορικά όμως το άκλιτο επίθετο «τραβεστί» το χρησιμοποιούμε για να υποδηλώσουμε το ψεύτικο, το πλαστό, το κίβδηλο. Κάτι δηλαδή που μεταμφιέζεται για να αποκρύψει κάτι.
Στο νησί μας πιστεύουν πολλοί -έχει γίνει πια κάτι σαν αστικός μύθος- ότι είμαστε το νούμερο ένα νησί της Ευρώπης, επειδή γράφτηκε σ’ ένα τουριστικό περιοδικό. Μάλιστα… Όσο και αν σας ακούγεται περίεργο όταν ξεκίνησα επαγγελματικά τη δημοσιογραφική μου πορεία, αυτό το έκανα μέσω ενός «in» περιοδικού της δεκαετίας του ’80, ίσως του πιο «in», το οποίο κατά πολλούς ευθύνεται για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης εκείνης της εποχής και ότι πουλούσε ένα δήθεν. Δήθεν βέβαια με πωλήσεις που δεν έκανε όλος ο περιοδικός Τύπος μαζί... Εκεί λοιπόν στα ρεπορτάζ για το night life της Αθήνας, έμαθα και εγώ, πώς κάτι γίνεται αν το επιθυμεί νούμερο ένα! Με λίγα λόγια είναι θέμα τιμής από τον ενδιαφερόμενο. Μεγάλα παιδιά είσαστε, καταλαβαίνετε απόλυτα.
Γενικά στην Πάρο έχουμε μία μεγαλομανία. Βγαίνει π.χ. μεγαλοπαράγοντας του τόπου και δηλώνει: «Είμαστε το πρώτο λιμάνι σε κίνηση μετά τον Πειραιά». Άκου τώρα ένα μυστικό. Ούτε ο Πειραιάς είναι το πρώτο λιμάνι σε κίνηση επιβατών… Το πορθμείο της Σαλαμίνας είναι, αν θέλουμε να ακριβολογούμε. Ένα εκατομμύριο τον μήνα πιάνει πάνω κάτω το λιμάνι της Σαλαμίνας. Φυσικά και είναι το κοντινότερο πορθμείο του λεκανοπεδίου Αττικής, αλλά είπαμε… αν θέλουμε να ακριβολογούμε.
Όπως βλέπετε ούτε Πάτρα βάζουμε μέσα με Μ.Ο. κίνησης μισού εκατομμυρίου ανά μήνα, ούτε τίποτα άλλο. Είπαμε, σε δημόσια δήλωση πρέπει να ακριβολογούμε. Την ίδια στιγμή, υπερηφανευόμαστε στην Πάρο, για τα σχολεία του τόπου. Την ίδια στιγμή πάλι στήνουμε (στον 21ο αιώνα), προκάτ αίθουσες, για τους μαθητές της Παροικιάς. Θέλουμε να κρατήσουμε την παράδοση, αλλά χτίζουμε ασύστολα ό,τι υπάρχει σε πόλεις. Θέλουμε και κάνουμε ή συμμετέχουμε σε γαστρονομικές συναντήσεις, αλλά έχουμε γεμίσει εστιατόρια με διεθνή κουζίνα. Τρώμε σούσι, αλλά αγνοούμε τη γούνα… Μιλάμε για άριστο οδικό δίκτυο, αλλά δεν έχουμε καν διαγραμμίσεις για τους πεζούς στους δρόμους. Μιλάμε για όμορφη και ανέμελη ζωή στην Πάρο, αλλά πρέπει να είσαι τρελός για να θέλεις να κάνεις βόλτα με το αυτοκίνητό σου τα πρωινά στην Παροικιά. Για τη Νάουσα δε το συζητάω καθόλου, γιατί εκεί είναι «άσκηση θάρρους Νο 24» που θα έλεγε και ο Λαζόπουλος στους «10 μικρούς Μήτσους».
Η πολιτική αντιμετώπιση των ζητημάτων στην Πάρο είναι τραβεστί! Ψεύτικη, κίβδηλη, πλαστή! Θέλει να είναι κάτι άλλο, τη στιγμή που δε χρειάζεται τίποτα, εκτός από το να διατηρήσει την αυθεντικότητά της.
Δ.Μ.Μ.
