Νησί πικρό, νησί γλυκό, νησί τυραγνισμένο

Κάνω τον πόνο σου να πω

Και προσκυνώ και μένω… [Γιάννης Ρίτσος]

20 Ιουλίου 1974, 1η τουρκική εισβολή και η επέλαση στην μικρή Κερύνεια. Τούρκοι εισβολείς να σφαγιάζουν, να καταστρέφουν, να δηλώνουν την μαρτυρική γη μας. Η τραγωδία είναι μια λέξη πολύ λίγη για να εκφράσει όλο αυτό που έγινε στις 20 Ιουλίου 1974 στην Κύπρο υπό την ανοχή των μεγάλων Δυνάμεων και του Ο.Η.Ε., που αποδείχθηκε αναποτελεσματικός ως προς τον ρόλο του και διέψευσε κατά τρόπο οικτρό τους ρομαντικούς που πίστευαν ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.

Η Τουρκία συνεχίζει να εμμένει στη στάση της και προσπαθεί να νομιμοποιήσει τη διαμορφωθείσα κατάσταση. Σε ένα κρεσέντο μεγαλοϊδεατισμού και περιφρονώντας αλαζονικά τις προτροπές των ευρωπαίων αξιωματούχων για αποφυγή οιασδήποτε πρόκλησης στην περιοχή, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρ. Ερντογάν επισκέφθηκε τα κατεχόμενα, ανήμερα της θλιβερής επετείου της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Μια επίσκεψη με πολλαπλές αναγνώσεις και πολλούς αποδέκτες· προωθώντας τη διχοτόμηση της Κύπρου, έτοιμος να υποσχεθεί αποζημιώσεις στους νόμιμους κατόχους ιδιοκτησιών της Αμμοχώστου κι έχοντας σταθερά στραμμένο το βλέμμα στην κυπριακή ΑΟΖ. Και φυσικά δελεάζοντας τους Τουρκοκύπριους με 20.000 κινεζικά εμβόλια, απευθείας ύδρευση των Κατεχομένων από την Τουρκία και αύξηση της οικονομικής βοήθειας προς το ψευδοκράτος τους.

Το όνειρο της επιστροφής για τους κατοίκους της Αμμοχώστου (για τη 2η γενιά μιλάμε πλέον και δικαιούχους ιδιοκτησιών) μοιάζει ουτοπία, καθώς ο χρόνος και τα γεγονότα διαψεύδουν κατά τρόπο οικτρό τις προσδοκίες τους. Οι Τούρκοι, όπως είχαν ξαναεπιχειρήσει κατά το παρελθόν, γράφεται ότι θα κάνουν πρόσκληση ενδιαφέροντος προς τους νόμιμους δικαιούχους να υποβάλουν προσφυγές στην παράνομη «Επιτροπή Αποζημιώσεων» για τις περιουσίες στην κατεχόμενη Αμμόχωστο· μια διαδικασία απλά που θα νομιμοποιήσει το άνοιγμα της Αμμοχώστου υπό τους όρους Ερντογάν και θα παρελκύσει για άλλη μια φορά τους Ελληνοκυπρίους βάζοντας ταυτόχρονα ταφόπλακα στο όνειρο της επιστροφής.

47 χρόνια μετά, δεν ξεχνώ το μαρτυρικό νησί μου, δεν ξεχνάμε τη βαρβαρότητα της τουρκικής εισβολής: τους χιλιάδες αγνοούμενους, τους νεκρούς, τις γυναίκες που βιάστηκαν, τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες, τα εδάφη μας που κατέχονται παράνομα και που για να τα επισκεφθούν οι κάτοχοί τους θα πρέπει αυτό να γίνεται υπό προϋποθέσεις.

Τον Ιούλιο πάντοτε μισανοίξανε «Τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου, Μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο…».

Ελάχιστος φόρος για όλα τα θύματα της Τουρκικής εισβολής αλλά και για τους τόπους που παραμένουν εγκαταλειμμένοι, ξεχασμένοι εκεί στο 1974, είναι να θυμόμαστε και να τιμούμε τη μνήμη τους! ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ! Αυτό κάνω· ένα κομμάτι της καρδιάς μου ανήκει παντοτινά εκεί, σε μια πατρίδα που δεν μπόρεσα ποτέ να απολαύσω…. #neverforgetCyprus

Ιφιγένεια Χατζηγεωργίου, Φιλόλογος

Πρόεδρος ΔΗΜ.Τ.Ο. Ν.Δ. ΠΑΡΟΥ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ