Η Λαϊκή Συσπείρωση Πάρου για το εμπορικό λιμάνι
/Η αναγκαιότητα κατασκευής εμπορικού λιμανιού αναδείχθηκε από σύσσωμη την Αυτοδιοίκηση του νησιού μας στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Αναδείχθηκε τότε ότι η ταυτόχρονη χρήση του λιμανιού της Παροικιάς ως επιβατικό, εμπορικό και λιμάνι διακίνησης καυσίμων, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τον οικιστικό ιστό της Παροικιάς τους κατοίκους της και τους διακινούμενους επιβάτες των πλοίων.
Τα επιχειρήματα μας αναγνωρίστηκαν ως δικαιολογημένα από την κεντρική εξουσία τότε και για τον λόγο αυτό το αρμόδιο υπουργείο προχώρησε στην αναζήτηση κατάλληλου χώρου για την κατασκευή του εμπορικού λιμανιού. Η αναζήτηση έδωσε δυο χώρους ως κατάλληλους τον Μώλο, ο οποίος απορρίφθηκε για περιβαλλοντικούς λόγους, και απέμεινε το Καμινάκι. Είναι προφανές ότι στα 30 χρόνια που πέρασαν τα προβλήματα του λιμανιού της Παροικιάς έχουν μεγαλώσει στο έπακρο, από όλες τις απόψεις. Το έργο του εμπορικού λιμανιού έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια. Οι ευθύνες των κυβερνήσεων διαχρονικά είναι τεράστιες όχι μόνο για το έργο αυτό αλλά για όλα τα έργα υποδομής που μας στερούν και υποβαθμίζουν την ζωή μας. Από την άλλη οι δημοτικές αρχές σε αυτό το χρονικό διάστημα δεν είχαν αυτό το έργο σε πρώτη προτεραιότητα ώστε να πιέζουν για την υλοποίησή του.
Έτσι φτάνουμε στο σήμερα με μια αρνητική κατά πλειοψηφία γνωμοδότηση της ΕΣΑΛ στηριγμένη σε έωλα επιχειρήματα.
Η θέση που διατυπώσαμε είναι ότι η ευθύνη για την κατασκευή του έργου είναι πολιτική και η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της, αφού και η επιλογή της θέσης ήταν του Υπουργείου. Στην κατεύθυνση αυτή προτείναμε μια σειρά ενεργειών.
Μετά από 30 χρόνια έχουν χρέος οι αρμόδιοι υπουργοί να απαντήσουν ποιος θα χρεωθεί τις συνέπειες ενός «ατυχήματος» που όλοι φυσικά απευχόμαστε.
Τελικά συμφωνήθηκε η πραγματοποίηση δημοτικού συμβουλίου με το θέμα αυτό για την αντιμετώπιση των επιχειρημάτων που κατατέθηκαν στην ΕΣΑΛ και την διεκδίκηση της υλοποίησης αυτού του έργου.
Πάρος 4-8-24
